انسان می‌تواند از میوه درختی که در مسیر عبور عمومی است، حتی اگر مالک مشخص داشته باشد، بخورد، ولی نباید موجب افساد یا از بین رفتن درخت و میوه شود، و بنابر... - رساله آیت الله بهجت

رساله عملیه آیت الله بهجت
آدرس: http://bahjat.ir

انسان می‌تواند از میوه درختی که در مسیر عبور عمومی است، حتی اگر مالک مشخص داشته باشد، بخورد، ولی نباید موجب افساد یا از بین رفتن درخت و میوه شود، و بنابر احوط باید چیزی از میوه را با خود نبرد.

عنوان مسئله:

پرسش‌های مرتبط از این مرجع

سوال مرتبط یافت نشد

پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع

[آیت الله اردبیلی] علی الظاهر یکی از قوانین شهرداری این است که مالکین ساختمان های قدیمی را که قصد نوسازی داشته باشند موظف می کند که در بعضی معابر، مقدار مشخصی از ملک خود عقب نشینی داشته باشند و آن مقدار مشخص جزو ملک شهرداری و از معابر عمومی شناخته می شود، در غیر این صورت شهرداری پروانه ساخت و مجوز برای ساخت آن زمین را به مالکین نمی دهد. آیا شهرداری به موجب قانون مصوب خود حق چنین کاری را دارد و آیا می تواند مالکین زمین ها را به عقب نشینی موظف کند؟ سؤال دوم: در فرض اینکه شهرداری چنین حقی را نداشته باشد و زمین عقب نشینی شده در ملک مالک ساختمان باقی مانده باشد؛ آیا مالک ساختمان حق دارد مردم را از عبور و مرور و استفاده غیر منافی با حق مالکین ساختمان (یعنی مزاحم ورود و خروج صاحبان خانه نشوند) منع کند؟ سوال سوم: در فرض اینکه شهرداری چنین حقی را داشته باشد، ممانعت مالکین ساختمان از استفاده به حق شهروندان از مقدار عقب نشینی شد، زیر پا گذاردن حق الناس خواهد بود یا خیر؟

مسائل مرتبط از این مرجع

اگر سگ شکاری، حیوان وحشی حلال‌گوشتی را شکار کند، پاک و حلال بودن حیوان شش شرط دارد: 1 سگ به‌طوری تربیت شده باشد که هر وقت آن را برای گرفتن شکار بفرستند برود و هر وقت از رفتن جلوگیری کنند بایستد، ولی اگر در وقت نزدیک شدن به شکار با جلوگیری نایستد مانع ندارد؛ و تربیت شدن سگ به این است که غالباً موقع کشتن شکار آن را نخورد، ولی اگر اتفاقاً شکار را بخورد، اشکال ندارد. 2 صاحبش آن را بفرستد، و اگر از پیش خود دنبال شکار رود و حیوانی را شکار کند خوردن آن حیوان حرام است، بلکه اگر از پیش خود دنبال شکار رود و بعداً صاحبش بانگ بزند که زودتر خود را به شکار برساند، اگرچه به‌واسطه صدای صاحبش شتاب کند، بنابر اظهر باید از خوردن آن شکار، خودداری نمایند. 3 کسی که سگ را می‌فرستد باید مسلمان باشد یا بچه مسلمان باشد که خوب و بد را می‌فهمد، و اگر کافر یا کسی که اظهار دشمنی با اهل‌بیت پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌کند سگ را بفرستد، شکار آن سگ، حرام است. 4 وقت فرستادن سگ، نام خدا را ببرد، و اگر عمداً نام خدا را نبرد، آن شکار حرام است، ولی اگر از روی فراموشی باشد، در صورتی که معتقد به وجوب بردن نام خدا در این هنگام بود و یا اگر معتقد نبوده عادت به بردن نام خدا داشت، اشکال ندارد، و اگر وقت فرستادن، نام خدا را عمداً نبرد و پیش از آنکه سگ به شکار برسد نام خدا را ببرد بنابر احتیاط، باید از آن شکار اجتناب نمایند، اگرچه بنابراظهر مانعی ندارد. 5 شکار به‌وسیله زخمی که از دندان سگ پیدا کرده بمیرد، پس اگر سگ شکار را خفه کند، یا شکار به دلیل دویدن یا ترس بمیرد، حلال نیست. 6 کسی که سگ را فرستاده، وقتی برسد که حیوان مرده باشد، یا اگر زنده است به اندازه سر بریدن آن وقت نباشد، و چنانچه وقتی برسد که به اندازه سر بریدن وقت باشد، مثلاً حیوان چشم یا دُم خود را حرکت دهد، یا پای خود را به زمین بزند، چنانچه سر حیوان را نبُرد تا بمیرد، حلال نیست. و بنابر احوط، شکارچی باید خودش را زود به شکار برساند که اگر زنده است، آن را به دستور شرع سر ببرد، و اگر عجله نکرد، چه معذور باشد یا نه، و احتمال بدهد که بعد از شکار کردن هنوز زنده بوده و بعداً مرده است، پاک و حلال بودن شکار، مشکل است.

مسائل مرتبط از دیگر مراجع

1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین