از گناهان بزرگ در اسلام خیانت است که به مرتکب آن خائن گفته می‌شود و در روایات سلب اسلام و سلب ولایت از او شده است، و آن اقسامی دارد:
الف) خیانت به خدای متعال و رسول گرامی(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و ائمّه اطهار(سلام‌الله‌علیهم)، و آن مراتب و مصادیقی دارد و از موارد آن، که از گناهان بزرگ شمرده شده است، کشف اسرار نظامی و سیاسی و اقتصادی و اداری حکومت اسلامی است. و بعضی از مصادیق دیگر آن، نظیر مصرف بی‌جا یا به هدر دادن نِعم الهی مانند عقل و اعضا و جوارح و مال و عمر که در نزد ما امانت است، هر چند گناه نیست، ولی یک مسلمان واقعی باید به اندازه قدرتش از آن پرهیز کند.
ب) خیانت در عرض و ناموس مسلمانان که گناهش در حدّ کفر است.
ج) خیانت در امانت که آن‌ هم گناهش بزرگ است، علاوه بر اینکه حقّ‌النّاس نیز می‌باشد.
د) خیانت در معاملات نظیر غش در معامله و فریب‌دادن طرف معامله و نقض عقود لازمه و نقض عهود و بیعت‌ها و شروط و امثال اینها و این قسم نیز گناهش بزرگ و اگر مربوط به اموال و حقوق باشد، حقّ‌النّاس و ضمان‌آور نیز می‌باشد.
ه) نقض عهد و نذر و قسم با خدای متعال که این قسم از خیانت علاوه بر اینکه گناه است، کفّاره نیز دارد و اگر مربوط به اموال و حقوق باشد، آن مال یا حقّ بر ذمّه او خواهد بود.
و) خیانت در مشورت، و همه مراتب و مصادیق این قسم گناه است، ولی بعضی از موارد آن نظیر خیانت در امر ازدواج و خیانت در مهمّ امور، گناهش در حدّ کفر است.
ز) خیانت در اسرار، و این قسم از خیانت نظیر کشف اسرار نظام اسلامی، گناهش بسیار بزرگ است و اگر اشاعه فحشا باشد، از نظر قرآن عذاب دردناک در دنیا و آخرت دارد:
(لَهُمْ عَذابٌ الیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْاخِرَة)[1]
(برای آنان عذابی دردناک در دنیا و آخرت است.)