اگر روزه دار به قدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد واجب است به اندازه ای که از مردن نجات پیدا کند اب بیاشامد ولی روزه او باطل می شود و اگر ماه رمضان باشد باید در بقیه روز از به جا اوردن کاری که روزه را باطل می کند خودداری نماید و همچنین اگر بترسد که از نخوردن اب به او ضرر معتنا بهی برسد یا اب نخوردن برای او موجب حرجی باشد که عرفا قابل تحمل نباشد که در این دو صورت می تواند به اندازه رفع ضرر و حرج اب بیاشامد