ایستادن
مقابل نشستن و توقف کردن را ایستادن میگویند که از آن به معنای نخست در بابهای طهارت، صلات، حج، نکاح و اطعمه و اشربه سخن رفته و احکام آن در دو محور بحث شده است:
تا انسان می تواند ایستاده نماز بخواند نباید بنشیند مثلا کسی که موقع ایستادن بدنش حرکت می کند یا مجبور است به چیزی تکیه دهد یا بدنش را کج کند یا خم شود یا پاها را بیشتر از معمول گشاد بگذارد به گونه ای که در این سه صورت ایستادن صدق کند باید به هر طور که می تواند ایستاده نماز بخواند ولی اگر به هیچ قسم نتواند بایستد باید راست بنشیند و نشسته نماز بخواند