احتیاط مستحب
احتیاط غیر الزام‌آور را احتیاط مستحب گویند.
اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل کند یا برای او مشقت دارد روزه از او برداشته شده ولی در صورت دوم باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و احتیاط مستحب این است که بیشتر از مقداری که ناچار است اب نیاشامد و چنانچه بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگیرد روزه هایی را که نگرفته قضا ندارد
عنوان مسئله:
اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل کند یا برای او مشقت دارد روزه از او برداشته شده ولی در صورت دوم باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و احتیاط مستحب این است که بیشتر از مقداری که ناچار است اب نیاشامد و چنانچه بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگیرد روزه هایی را که نگرفته قضا ندارد
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
سوال مرتبط یافت نشد
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله بهجت] شخصی روزه ماه رمضان را عمدا نگرفت، آیا علاوه بر قضای روزه و یکی از کفّارات ثلاث، باید برای هر روزی یک مدّ طعام نیز بدهد؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] فرموده اید کسی که روزه قضای رمضان را گرفته است جایز نیست بعد از ظهر افطار کند و اگر افطار کرد باید به ده فقیر طعام بدهد (به هر نفر یک مدّ که تقریباً ده سیر است بدهد یا ده فقیر را یک وعده غذا بدهد) سؤال این است که اگر کسی روزه رمضان غیر را تبرّعاً یا استیجاراً گرفته چطور؟ و آیا اگر افطار کرد باید کفاره هم بدهد؟
- [آیت الله سبحانی] اگر کسی در قضای روزه ی ماه رمضان، بعد از ظهر افطار کند و از حرام بودن افطار اطلاعی نداشته است، آیا کفاره (دادن ده مُد طعام به ده فقیر) بر او واجب است؟
- [آیت الله اردبیلی] زنی که به علت عذر شرعی نمیتواند روزه بگیرد و عذر او تا ماه رمضان بعدی ادامه دارد و باید برای هر روز، یک مدّ طعام پرداخت کند، پرداخت آن برعهده خودش است یا شوهرش؟ و آیا فقیر و غنی بودن زن، تأثیری در حکم این مسأله دارد یا خیر؟
- [آیت الله مظاهری] فرد بیماری مبتلا به یبوست است. اگر او در ماه رمضان با آب اماله کند، روزه او چه حکمی دارد؟ اگر باطل است، برای روزههای سالهای قبل، آیا باید کفاره هم بدهد یا فقط قضا لازم است؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- اگر به واسطه مرضی روزه ماه رمضان را نگیرد و مرض او تا ماه رمضان سال بعد طول بکشد قضای روزه هایی را که نگرفته بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد ولی اگر به واسطه عذر دیگری مثلا برای مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا ماه رمضان بعد باقی بماند روزه هایی را که نگرفته باید قضا کند و احتیاط واجب این است که برای هر روز یک مد طعام هم به فقیر بدهد
- اگر به واسطه مرضی روزه ماه رمضان را نگیرد و بعد از ماه رمضان مرض او بر طرف شود ولی عذر دیگری پیدا کند که نتواند تا ماه رمضان بعد قضای روزه را بگیرد باید روزه هایی را که نگرفته قضا نماید و نیز اگر در ماه رمضان غیر از مرض عذر دیگری داشته باشد و بعد از ماه رمضان ان عذر بر طرف شود و تا ماه رمضان سال بعد به واسطه مرض نتواند روزه بگیرد روزه هایی را که نگرفته باید قضا کند و در هر دو صورت احتیاط واجب این است که برای هر روز نیز یک مد طعام به فقیر بدهد
- اگر روزه ماه رمضان را عمدا نگیرد باید قضای ان را به جا اورد و برای هر روز یک بنده ازاد کند یا شصت فقیر را طعام بدهد یا دو ماه روزه بگیرد و چنانچه تا ماه رمضان اینده قضای ان روزه را به جا نیاورد باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد
- اگر در ماه رمضان به واسطه عذری روزه نگیرد و بعد از ماه رمضان عذر او بر طرف شود و تا ماه رمضان اینده عمدا قضای روزه را نگیرد باید روزه را قضا کند و برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد
- زنی که زاییدن او نزدیک است و روزه برای حملش یا خودش ضرر دارد روزه او صحیح نیست و در صورت اول باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و همچنین بنابر احتیاط مستحب در صورت دوم و روزه هایی را که نگرفته باید قضا نماید
- کسی که به واسطه پیری نمی تواند روزه بگیرد یا برای او مشقت دارد روزه از او برداشته شده و در صورت دوم باید برای هر روز فدیه بدهد و فدیه یک مد طعام است و احتیاط مستحب این است که خصوص گندم را بدهد
- اگر مرض انسان چند سال طول بکشد بعد از ان که خوب شد باید قضای ماه رمضان اخر را بگیرد و برای هر روز از سالهای پیش یک مد طعام به فقیر بدهد
- اگر قضای روزه ماه رمضان را چند سال تاخیر بیندازد باید قضا را بگیرد و از جهت تاخیر در سال اول برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و اما از جهت تاخیر سال بعدی چیزی بر او واجب نیست
- کسی که قضای روزه ماه رمضان را گرفته اگر بعد از ظهر عمدا کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد باید به ده فقیر هر کدام یک مد طعام بدهد و اگر نمی تواند باید سه روز روزه بگیرد و احوط ان است که پی درپی باشد
- زنی که بچه شیر می دهد و شیر او کم است چه مادر بچه باشد یا غیر مادر با اجرت شیر بدهد یا بدون اجرت اگر روزه برای بچه ای که شیر می دهد یا خود او ضرر دارد روزه او صحیح نیست و در صورت اول باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و همچنین بنابر احتیاط مستحب در صورت دوم و روزه هایی را که نگرفته باید قضا نماید و این حکم در صورتی است که شیر خوردن این بچه از راه دیگری میسر نباشد و اگر میسر باشد واجب است ان زن روزه بگیرد
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل کند یا برای او مشقت دارد؛ روزه بر او واجب نیست ولی در صورت دوم باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و احتیاط مستحب آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد؛ بنا بر احتیاط روزه هائی را که نگرفته قضا نماید.
- [آیت الله خوئی] اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه میشود و نمیتواند تشنگی را تحمل کند، یا برای او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست ولی در صورت دوم باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد. و احتیاط مستحب آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، بنابر احتیاط روزههایی را که نگرفته قضا نماید.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمّل کند یا برای او مشقّت دارد، روزه بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد، و احتیاط مستحب آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، باید روزه هایی را که نگرفته قضا نماید.
- [آیت الله نوری همدانی] اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل کند ، یا برای او مشقت دار د ، روزه بر او واجب نیست . ولی در صورت دوم باید برای هر روزه یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد . و احتیاط واجب آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد ، بنابر احتیاط مستحب باید روزه هائی که نگرفته قضا نماید .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل کند، یا برای او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست. ولی در صورت دوم و بلکه در صورت اول هم بنابر احتیاط لازم باید برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد. و احتیاط مستحب آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد، و چنان چه بعد بتواند روزه بگیرد روزه هایی را که نگرفته قضا نماید.
- [آیت الله بروجردی] اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه میشود و نمیتواند تشنگی را تحمّل کند، یا برای او مشقّت دارد، روزه بر او واجب نیست؛ ولی در صورت دوم باید برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد و احتیاط مستحب آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، باید روزههایی را که نگرفته قضا نماید.
- [امام خمینی] اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل کند،یا برای او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست. ولی در صورت دوم باید برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد. و احتیاط واجب آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، بنابر احتیاط واجب باید روزه هایی را که نگرفته قضا نماید.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه میشود ونمیتواند تشنگی را تحمّل کند، یا برای او مشقّت دارد، روزه بر او واجب نیست ولی در هر دو صورت باید برای هر روز یک مدّ گندم یا جو ومانند اینها به فقیر بدهد و احتیاط واجب آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است، آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، به احتیاط واجب روزههایی را که نگرفته باید قضا نماید.
- [آیت الله اردبیلی] اگر انسان به سبب بیماری، زیاد تشنه شود و نتواند تشنگی را تحمّل کند یا برای او مشقّت داشته باشد، روزه بر او واجب نیست، ولی باید برای هر روز یک مُدّ طعام به فقیر بدهد و احتیاط واجب آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است، آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، بنابر احتیاط واجب باید روزههایی را که نگرفته قضا نماید.
- [آیت الله سبحانی] اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل کند، یا برای او مشقّت دارد، روزه بر او واجب نیست. ولی در صورت دوم باید برای هر روز یک مد آرد گندم به فقیر بدهد. و بهتر آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند در روزهای کوتاه و هوای ملایم روزه بگیرد بنابر احتیاط روزه هایی را که نگرفته، قضا نماید.