انسان می تواند زکاه را در هشت مورد مصرف کند:
اول - فقیر و او کسی است که مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد؛ ولی کسی که صنعت یا ملک یا سرمایه ای دارد که می تواند مخارج سال خود را بگذراند فقیر نیست.
دوم
- مسکین و او کسی است که از فقیر سخت تر می گذراند.
سوم - کسی که از طرف امام (ع) یا نائب امام مامور است که زکاه را جمع و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام یا نائب امام یا فقرا برساند.
چهارم - کافرهائی که اگر زکاه به آنان بدهند؛ به دین اسلام مایل می شوند یا در جنگ به مسلمانان کمک می کنند.
پنجم - خریداری بنده هائی که در شدت می باشند و آزاد کردن آنان.
ششم - بدهکاری که نمی تواند قرض خود را بدهد.
هفتم - فی سبیل اللّه؛ یعنی کارهائی که می توان با آنها قصد قربت نمود؛ مثل ساختن مسجد و مدرسه ای که علوم دینیه در آن خوانده می شود و تنظیف شهر و اسفالت راه ها و توسعه آنها و مانند اینها.
هشتم - ابن السبیل؛ یعنی مسافری که در سفر درمانده شده.
و احکام اینها در مسائل آینده گفته خواهد شد.