مالیت مال دو قسم است: یکی آن‌که مال ذاتاً دارای منافع و خواصی است که مردم به جهت آن منفعت یا خاصیت به آن رغبت می‌نمایند و بدین جهت قیمت و ارزش پیدا می‌کند، مانند خوردنی‌ها، آشامیدنی‌ها، فرش‌ها، ظرف‌ها، اقسام جواهرات و مانند اینها. دیگری آن‌که ذاتاً ارزش و مزیتی ندارد بلکه ارزش و قیمتش اعتباری است: مثل تمبرهای پست که دولت برای آن‌ها قیمت معین کرده است از یک ریال کمتر یا بیشتر و آن‌ها را در پستخانه برای مراسلات و در گمرکات و دادسراها برای چسباندن به اظهارنامه و در محاضر رسمی برای اسناد و معاملات و غیر اینها قبول می‌نماید، و از این جهت ارزش و مالیت پیدا می‌کند و هر وقت دولت بخواهد که آن‌ها را از مالیت بیندازد روی آن‌ها مهر باطله زده و از اعتبار ساقط می‌نماید.