زمین‌های موات عَرَضی از جهت شناخت مالک بر دو قسمند: اوّل:زمین‌هایی که دارای صاحب بوده، ولی بر اثر رها کردن و اِعراض، ساختمان‌های آن با گذشت زمان خراب شده و عمران آنها از بین رفته باشد و در حال حاضر بدون صاحب شمرده شوند؛ حکم این زمین‌ها مانند زمین‌های موات اصلی است. دوم: زمین‌هایی که متروک شده‌اند، ولی نه آنچنان که از آنها اعراض شده و بدون مالک به حساب آیند، بلکه مالک آنها مشخّص است و یا این که موجود است ولی شناخته شده نیست (مجهول‌المالک)؛ حکم این زمین‌ها مانند سایر اموالی است که صاحب دارند و تصرّف در مال مجهول‌المالک نیز بنابر احتیاط واجب، موکول به نظر مجتهد جامع‌الشرایط می‌باشد.