هدف از خلقت، کرامت و بخشش و عطا کردن به مخلوقات است؛ این هدف با وجود شرور و بلایا منافاتی ندارد، چون اولاً: عالمی که در آن قرار داریم، عالم ماده است و یکی از خواص عالم ماده، وجود تضاد و نابرابری ها در آن است که از آن تعبیر به شرور می شود. ثانیاً: همین چیزهایی که شر نامیده شده اند مقصود بالذات و هدف اصلی از خلق آنان، جنبه خیریت آنان بوده که طبع غالب آنان است نه جنبه شرّّ بودن آنان. ثالثا:ً همان شرور نیز فواید فراوانی دارد که از جمله آن فواید: 1. نشان دادن زیبایی های جهان هستی چون زشتی نمایانگر زیبایی است، تا زشت در مقابل زیبا قرار نگیرد نمی توان زیبایی را از زشتی تشخیص داد و جدا نمود. 2 بلا اثر ترتیبی داشته و موجب تربیت فرد و جامعه می شود؛ یعنی بلا و نعمت امری نسبی بوده و بستگی به نوع مواجهه انسان با مسائل دارد که فردی می تواند از شیئی استفاده خوب کرده و برای او نعمت شود در حالیکه دیگری از همان شیء استفاده بد کرده و برای او بلا و نقمت می شود. خدا اولیاء خود را در بلا قرار داده است؛ چون بر اثر برخورد با بلاها است که انسان رشد نموده و به تکامل اخلاقی خود دست می یابد، و در نتیجه خداوند متعال ثواب و پاداش فراوان اخروی به او می دهد.
