سیدمرتضی
علی بن حسین بن موسی (۳۵۵-۴۳۶ق)، معروف به سیدِ مرتضی، شریف مرتضی و علم الهدی، فقیه و متکلم امامی و از شخصیتهای پرنفوذ اجتماعی شیعی. سید مرتضی مانند پدر و همچنین برادرش سید رضی، مدتی نقیب طالبیان بود و در بغداد زندگی میکرد و خلفای عباسی و حاکمان آل بویه به وی احترام میگذاشتند. وی همچنین مدتی امیر الحاج و نیز عهدهدار دیوان مظالم بود.[۱]