سلام استاد خوبین که انشاالله؟ ای از روزگار ما اگه جویا باشید نفسی میاد و میره .... به قولی زنده ایم . به اندازه تمام 28 سال زندگیم ....به اندازه تمام 4 سال گناه مداومم .... حالا که توبه کردم .... حالا بهاندازه همش احساس خستگی میکنم خسته ام آقا ... خیلی خسته ام نمیدونم چرا .... حالا که توبه کردم باید سرحال باشم باید پر شور و خوشحال باشم که باالاخره دارم میتونم که ترک گناه کنم..... اما انگار انر‌‌ژیم داره تموم میشه.... شبهای قدر ماه رمضون امشال یه جوری غیر از سالهای گذشته برام رغم حورده ... اولش فکر میکردم خیلی باحال شده اکا هر چی بیشتر میگذره گوشه نشین تر و کسل تر و بی انرژی و خسته تر میشم...... انگار یه جورایی دیگخ رمق برام نمونده.... کاش مجرد بودم .... کاش حداقل ....... کاش تنهای تنها بودم ...خودم و خودم سخته خیلی سخته که همه چی رو تو خودم بریزم و نذارم همسر و فرزندم بفهمن که چقدر کم آوردم.....که چقدر خسته ام کاش میشد مرد منم61سمانه همون مزاحم همیشگیتون

سلام/ 1. حال شما را درک می کنم اما دلیل نمی شه ضوابط را رعایت نکنید.
2. شما به یک افسردگی ساده مبتلا شدید و با مراجعه به سادگی برطرف می شود و نیازی نیست به فرزند و همسرتان فشار  بیاورید و خودتان را در نظر دیگران تخریب کنید. فورا به مشاور مراجعه کنید. پیشنهاد من: خانم ایران منش در زندگی بهتر. بعد از 8-7 جلسه احوالتان  را برایم بنویسید.