سلام حاج آقا,خیلی ممنون که جوابمو دادید,نمی دونید چقدر تنهام,حاج آقا دارم ایمانمو از دست میدم,دلیلی برای زندگی ندارم,هیچ دلیلی.امروز پیش دوستام بودم سعی کردن کمکم کنند ولی از دست هیچ کدومشون کاری بر نیومد.فقط باعث شود من به گریه بیفتم و اونا رو ناراحت کنم وبیشتر از قبل ازشون فاصله بگیرم,با گریه برگشتم خونه,مادرمو هم ناراحت کردم.بعد به ذهنم رسید شاید شما بتونید کمکم کنید,وقتی دیدم جواب پیام قبلی رو دادید دلم آروم تر شد.من دانشجوی ترم چهارمم,ولی انگیزه ای برای درس خوندن ندارم.دوست صمیمیم ازدواج کرد(یکی از همونهایی که امروز دلشو شکستم)بعد از اون ما دورتر و دورتر شدیم.من هدفی برای زندگی ندارم.شما به من بگید زندگی یعنی چی؟؟؟؟؟ببخشید حاج آقا,من قبلا اینقدر تلخ نبودم,عاشق همهء مخلوقات خدا بودم,عاشق خود خدا بودم,عاشق زندگی بودم,همیشه منتظر آینده های خوب بودم,ولی کدوم آینده هر روز مثل روز قبل بدون هیچ تغییری.شما به این می گید زندگی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام/ چرا نگرانید؟  مشکل چیست؟ شما دختری مهربان وعاطفی هستید ولی احتمالا سهم شما از موفقیت وبرنامه ریزی وطراحی اهداف  کم است.
با حوصله ودقت "بدون تغییر ممنوع " را بخوانید وپس از تامل مشکل را بنویسید.