سلام سریع میروم سر اصل مطلب: 1-میگویند خدا بخشنده مهربان است 2-میگویند توبه کننده, مانند کسی است که گناه نکرده 3-پس اگر خدا میبخشد, چطور ما بندگان نمی بخشیم 3-میگویند کسی که میگوید توبه کردم از هر اتهامی در امان است. 4-هیچ کس نمیتواند بگوید من اشتباه(گناه) نکردم پسری هستم که تا به حال با هیچ دختری دوست نبودم (خدا به من رحم کرد اشتباه نکنم) به خواستگاری دختری رفتم که بعد فهمیدم (به گفته خودش) قبلا با پسری دوست بوده,میتوانست نگوید و من اصلا خبردار نشوم. مواردی که ذکر کردم خیلی فکرم را درگیر کرده که اگر واقعا توبه کرده باشد مثل کسی است که اصلا مرتکب به گناه نشده, گناهی که من به لطف خدا(نه آگاهی خودم) مرتکب آن نشدم. خدا رو شاهد میگیرم تمام زندگیم را مدیون بخشندگی خدا هستم. حالا من باید منصرف شوم؟ یا ندیده بگیرم؟ راه بهتری هست؟

سلام/ نمی دانم این مورد از مصادیق کدام گزینه است و نمی توانم توصیه ای کنم جز اینکه با هم به یک مشاور خبره مراجعه کنید -مثلا آقای مهدوی یا بهمنی- بعد تصمیم بگیرید.
کلیات قصه را می دانی؟ آیا آن پسر مصر به ازدواج با اوست؟ آیا پسر شرور است و مزاحم ؟ و... سوالاتی که اگر تو نپرسی شاید بهتر باشد.