سلام پیگیری صحبتاتون خیلی آرامش بخشه ولی واقعی نیست. نمی دونم زندگی شما چجور بوده و هست ولی اینو مطمئنم به سختی زندگی من نبوده و نیست. یعنی زندگی هیچکس به سختی زندگی من نبوده و نیست. وقتی افرادی مثل شما میشننن توی تلویزیون و حرف میزنن، حرفاشون قشنگه ولی فقط قشنگه. اینکه من جوون بسیجی اینقدر توی زندگیم تلخی و تنهایی دیدم که با خدای خودم دعوام میشه که اگر دلیل خلقت من فقط حال گیری بوده که پس چرا خلق کردی! من که اجباری برای به این دنیا اومدن نداشتم. مورد من یک مورد خاصه! من توی این دنیا هیچی ندارم که دلمو بهش خوش کنم و با یادش زندگی کنم. یک تکفرزند که نه پدر و مادر خوبی داشته، نه خواهر و برادری داره، نه خانواده خوبی، نه پول و ثروتی، نه زیبایی ای، و نه از لحاظ جسمی سلامت کامل، نه دوست وفاداری، نه امید به ازدواج، و نه امیدی به رحمت و عدالت خدا، که شاید تا آخر عمر باید تنهایی رو تحمل کنم! جواب من مثل بقیه یک کلمه نیست که از این به بعد زندگی خوبی داری؛ نمیدونم شاید افسردگی گرفتم. من شما رو به مناظره دعوت می کنم ولی مطمئنم هیچکس نمیتونه جواب گوی مشکلات من باشه! یعنی آخرش به این میرسه که قضا و قدر الهی و خدا اون دنیا برات جبران میکنه! والسلام

سلام/ حالا چرا "مناظره"؟! ...
مناظره که نه ولی یک جوک برات می نویسم:
میگن کسی به یک پزشکی، با عصبانیت و بی تابی گفت: تمام بدنم درد می کنه دست به هرجا می زنم دردم می گیره مثلا سرم ، صورتم، بازوم، کمرم ، شکمم ، پام و... همین طور که می گفت دکتر با لبخند و به آرامی بهش گفت چیز مهمی نیست؛ احتمالا انگشتت در رفته و به هر جا می زنه درد می گیره! انگشتت درد می گیره نه تمام بدن.