طبق نظر رهبر معظم انقلاب اگر دادن و گرفتن پول به عنوان قرض باشد، در هر صورتی صحیح است و آن پول ملک قرض گیرنده میشود و مصرف آن در هر موردی که بخواهد صحیح است هر چند اگر شرط شده باشد که آن را در مورد خاصی مصرف کند، و فقط از نظر حکم تکلیفی، واجب است به آن شرط عمل نماید. (و اگر به شرط عمل نکرد تنها گناه کرده است اما معامله او باطل نیست.) ولی اگر دادن یا گرفتن پول از بانک (به عنوان قرض نباشد)؛ مثلًا به عنوان مضاربه یا شرکت باشد (ظاهرا سؤال شما هم مربوط به همین قسم می یاشد)، عقد در صورتی که صوری باشد، صحیح نیست و در نتیجه آن مبلغ در ملکیت بانک باقی میماند و کسی که آن را گرفته، حق تصرف در آن را ندارد و هم چنین اگر در عقدی که پول را به عنوان آن از بانک گرفته قصد جدی داشته باشد، آن پول در دست او امانت است و جایز نیست آن را در غیر موردی که به آن منظور گرفته است، مصرف نماید.[1] [1] . توضیح المسائل مراجع ، ج 2، ص 940،،س 1935، چاپ هشتم، انتشارات جامعه مدرسین، قم، سال 1424.
با فرض این که بانک وامی را به عنوان وام دامداری به متقاضیان واگذار می کند ، چنانچه شخصی آن وام را برای مقصد دیگری (مثلا خرید ماشین) بگیرد و برای حل صوری مشکل قوانین بانک، گله گوسفندی خریداری کند و در عرض مدت کوتاهی گله را بفروشد تا به مقصد اصلی خود برسد آیا تصرف در این وام با توجه به حل صوری و رضایت ظاهری بانک ، چه حکمی دارد؟
طبق نظر رهبر معظم انقلاب اگر دادن و گرفتن پول به عنوان قرض باشد، در هر صورتی صحیح است و آن پول ملک قرض گیرنده میشود و مصرف آن در هر موردی که بخواهد صحیح است هر چند اگر شرط شده باشد که آن را در مورد خاصی مصرف کند، و فقط از نظر حکم تکلیفی، واجب است به آن شرط عمل نماید. (و اگر به شرط عمل نکرد تنها گناه کرده است اما معامله او باطل نیست.) ولی اگر دادن یا گرفتن پول از بانک (به عنوان قرض نباشد)؛ مثلًا به عنوان مضاربه یا شرکت باشد (ظاهرا سؤال شما هم مربوط به همین قسم می یاشد)، عقد در صورتی که صوری باشد، صحیح نیست و در نتیجه آن مبلغ در ملکیت بانک باقی میماند و کسی که آن را گرفته، حق تصرف در آن را ندارد و هم چنین اگر در عقدی که پول را به عنوان آن از بانک گرفته قصد جدی داشته باشد، آن پول در دست او امانت است و جایز نیست آن را در غیر موردی که به آن منظور گرفته است، مصرف نماید.[1]
[1] . توضیح المسائل مراجع ، ج 2، ص 940،،س 1935، چاپ هشتم، انتشارات جامعه مدرسین، قم، سال 1424.