مسافری که مردد است و تاریخ دقیق سفرش را نمی داند دو صورت دارد : 1- اگر مدت دقیق اقامتش را نمی داند ولی می داند که حداقل ده روز در یک جا می ماند (مثلا مریضی در بیمارستان بستری است تاریخ دقیق ترخیصش را نمی داند ولی می داند حداقل ده روز در آن جا می ماند) با حفظ بقیه شرائط باید نمازش را تمام بخواند. 2- اگر اصلا مدت اقامتش را نمی داند بلکه مردد است (بین کمتر از ده روز وبیش از ده روز) این شخص تا سی روز نمازش را شکسته می خواند ولی بعد از گذشت سی روز اگر چه مقدار کمی در آنجا بماند، باید نماز را تمام بخواند[1] .
[1] اگر مسافر بعد از رسیدن به هشت فرسخ سی روز در محلی بماند و در تمام سی روز در رفتن و ماندن مردد باشد، بعد از گذشتن سی روز اگر چه مقدار کمی در آنجا بماند، باید نماز را تمام بخواند. مسافری که می‌خواهد نه روز یا کمتر در محلی بماند، اگر بعد از آن که نه روز یا کمتر در آنجا ماند، بخواهد دوباره نه روز دیگر یا کمتر بماند همین طور تا سی روز، روز سی و یکم باید نماز را تمام بخواند. مسافری که سی روز مردّد بوده، در صورتی باید نماز را تمام بخواند که سی روز را در یک جا بماند، پس اگر مقداری از آن را در جایی و مقداری را در جای دیگر بماند، بعد از سی روز هم باید نماز را شکسته بخواند؛ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج 1، ص 727 و 728، مسأله 135، 1354 1355.
