ازدواج
می‌توانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌شیعه کمک کنید.
اگر از متعه فرزندی حاصل شود، مادر او حقی از این فرزند ندارد، در صورتی که در ازدواج کسی نمی تواند به زور فرزند را از مادرش جدا کند و مادر وظیفه بزرگ کردن فرزند را به عهده دارد.
آنچه که مسلم است این است که بالاخره این فرزند مال پدر است. حال به نظر شما آیا این عاقلانه و منطقی است که یک فرزندی از رابطه ای صرفا موقت به وجود بیاد و بچه ای باشد که مادر ندارد؟ یا حتی بالعکس و یا با سپردن او به پرورشگاه، هم از نعمت پدر محروم باشد و هم از نعمت مادر؟ بچه ای که از یک رابطه موقت به صورت ناخواسته به دنیا می آید چه جایگاهی در اجتماع دارد. بچه ای که مادرش را هیچ وقت نمی شناسد خوب است!؟ بچه ای که از متعه به دنیا می آید مسلماً ناخواسته بوده و زاده یک رابطه موقت! و این تا آخر عمرش روی پیشانیش میماند! ما خودمون رو بگذاریم به جای چنین بچه ای! چه حسی به ما دست خواهد داد؟
می دانم که قبل از ازدواج می شود شرط برای بچه دار نشدن تعیین کرد. اما به هر حال این موضوعی هست که وجود دارد و قابل انکار نیست. در ضمن ممکن است که طرفین شرط بچه دار نشدن را بکنند. اما اگر بر حسب اتفاق بعد از عده نگه داشتن آن خانم، باز هم بچه ای به وجود آمد، چکار باید کرد؟ فقط مسئله حضانت و سرپرستی و ارث و نفقه و... که مطرح نیست. بحث این است که این بچه به هر حال یک انسان است که باید در آینده در اجتماع زندگی کند. چه حس و تصوری به او دست خواهد داد؟
ازدواج موقت؛ ازدواجی آسان است برای کسانی که امکان ازدواج دائم را ندارند و به خاطر حکمت های متعددی از جمله جلو گیری از انحرافات جنسی و آثار سوء آن از طرف خداوند مهربان تشریع شده است. به همین جهت شارع مقدس بعضی از احکام مخصوص ازدواج دایم را در این ازدواج قرار نداده است. اسلام از اول تکلیف فرزندانی را که ممکن است از این ازدواج متولد شود تعیین کرده و فرموده است فرزندانی که از این ازدواج به دنیا می آیند از نظرنسب، ارث، حق حضانت (تربیت و نگه داری)، حق نفقه (مخارج) و... هیچ فرقی با فرزند نکاح دایم ندارند و دارای حقوق شناخته شده اند و هیچ کس نمی تواند آنها را از مهر و محبت پدر و مادری محروم نماید. ممکن است در بخش هایی از جامعه امروز فرهنگ پذیرش چنین ازدواجی وجود نداشته باشد که لازم است فرهنگ سازی شود تا جامعه از برکات چنین ازدواجی محروم نماند. البته وجود استثنائات در هر قانونی غیر قابل اجتناب است و نباید به خاطر آنان اصل یک قانون را کنار گذاشت.
ازدواج موقت؛ ازدواجی آسان است برای کسانی که امکان ازدواج دائم را ندارند و به خاطر حکمت های متعددی از جمله جلو گیری از انحرافات جنسی و آثار سوء آن از طرف خداوند مهربان تشریع شده است. به همین جهت شارع مقدس بعضی از احکام مخصوص ازدواج دایم را در این ازدواج قرار نداده است. اسلام از اول تکلیف فرزندانی را که ممکن است از این ازدواج متولد شود تعیین کرده و فرموده است فرزندانی که از این ازدواج به دنیا می آیند از نظرنسب، ارث، حق حضانت (تربیت و نگه داری)، حق نفقه (مخارج) و... هیچ فرقی با فرزند نکاح دایم ندارند و دارای حقوق شناخته شده اند و هیچ کس نمی تواند آنها را از مهر و محبت پدر و مادری محروم نماید. ممکن است در بخش هایی از جامعه امروز فرهنگ پذیرش چنین ازدواجی وجود نداشته باشد که لازم است فرهنگ سازی شود تا جامعه از برکات چنین ازدواجی محروم نماند. البته وجود استثنائات در هر قانونی غیر قابل اجتناب است و نباید به خاطر آنان اصل یک قانون را کنار گذاشت.
عنوان سوال:
اگر از متعه فرزندی حاصل شود، مادر او حقی از این فرزند ندارد، در صورتی که در ازدواج کسی نمی تواند به زور فرزند را از مادرش جدا کند و مادر وظیفه بزرگ کردن فرزند را به عهده دارد.
اگر از متعه فرزندی حاصل شود، مادر او حقی از این فرزند ندارد، در صورتی که در ازدواج کسی نمی تواند به زور فرزند را از مادرش جدا کند و مادر وظیفه بزرگ کردن فرزند را به عهده دارد.
آنچه که مسلم است این است که بالاخره این فرزند مال پدر است. حال به نظر شما آیا این عاقلانه و منطقی است که یک فرزندی از رابطه ای صرفا موقت به وجود بیاد و بچه ای باشد که مادر ندارد؟ یا حتی بالعکس و یا با سپردن او به پرورشگاه، هم از نعمت پدر محروم باشد و هم از نعمت مادر؟ بچه ای که از یک رابطه موقت به صورت ناخواسته به دنیا می آید چه جایگاهی در اجتماع دارد. بچه ای که مادرش را هیچ وقت نمی شناسد خوب است!؟ بچه ای که از متعه به دنیا می آید مسلماً ناخواسته بوده و زاده یک رابطه موقت! و این تا آخر عمرش روی پیشانیش میماند! ما خودمون رو بگذاریم به جای چنین بچه ای! چه حسی به ما دست خواهد داد؟
می دانم که قبل از ازدواج می شود شرط برای بچه دار نشدن تعیین کرد. اما به هر حال این موضوعی هست که وجود دارد و قابل انکار نیست. در ضمن ممکن است که طرفین شرط بچه دار نشدن را بکنند. اما اگر بر حسب اتفاق بعد از عده نگه داشتن آن خانم، باز هم بچه ای به وجود آمد، چکار باید کرد؟ فقط مسئله حضانت و سرپرستی و ارث و نفقه و... که مطرح نیست. بحث این است که این بچه به هر حال یک انسان است که باید در آینده در اجتماع زندگی کند. چه حس و تصوری به او دست خواهد داد؟
پاسخ:
ازدواج موقت؛ ازدواجی آسان است برای کسانی که امکان ازدواج دائم را ندارند و به خاطر حکمت های متعددی از جمله جلو گیری از انحرافات جنسی و آثار سوء آن از طرف خداوند مهربان تشریع شده است. به همین جهت شارع مقدس بعضی از احکام مخصوص ازدواج دایم را در این ازدواج قرار نداده است. اسلام از اول تکلیف فرزندانی را که ممکن است از این ازدواج متولد شود تعیین کرده و فرموده است فرزندانی که از این ازدواج به دنیا می آیند از نظرنسب، ارث، حق حضانت (تربیت و نگه داری)، حق نفقه (مخارج) و... هیچ فرقی با فرزند نکاح دایم ندارند و دارای حقوق شناخته شده اند و هیچ کس نمی تواند آنها را از مهر و محبت پدر و مادری محروم نماید. ممکن است در بخش هایی از جامعه امروز فرهنگ پذیرش چنین ازدواجی وجود نداشته باشد که لازم است فرهنگ سازی شود تا جامعه از برکات چنین ازدواجی محروم نماند. البته وجود استثنائات در هر قانونی غیر قابل اجتناب است و نباید به خاطر آنان اصل یک قانون را کنار گذاشت.
سوال مرتبط یافت نشد
مسئله مرتبط یافت نشد