این پرسش از زوایای مختلف قابل پاسخ گویی است: 1. این گونه مسائل مبنای عقلایی دارد، در تمام دنیا و در میان تمام ادیان تجلیل از بزرگان و احیای آثار آنها چیزی مرسوم و معمول است و هیچ منع عقلی ندارد. 2. ائمه (ع) دنیا را ترک کردند، در حالی که تمام مواهب آن را برای مردم گذاشتند. بسیاری از آنان جان خود را در راه دین و نجات مردم فدا کردند، لذا مردم به عنوان قدر شناسی از آن بزرگ واران، اقدام به چنین کاری می کنند. 3. حرمین شریفین و حرم های ائمه اهل بیت (ع) و ... از مهم ترین بناها و آثار اسلامی و نماد تمدن اسلامی است. بنابراین، به اقتضای زمان و مکان، از هنر معماری و مصالح خاص خود برخوردار است و تابع فرهنگ دینی و ملی خود است. 4. در حرمین شریفین نیز از فلز طلا استفاده شده است؛ به عنوان مثال: در درب کعبه از طلای با عیار بالا و ارزشمند استفاده شده است و ناودان طلای خالص آن و نیز تزییناتی که در مسجد النبی به کار رفته که اگر از طلاهای به کار در حرم امامان بیشتر نباشد تحقیقا کمتر نیست و نیز در بسیاری از مساجد و مراکز دیگر مسلمانان از جمله مساجد مهم برادران اهل سنت نیز مشابه همین وضعیت وجود دارد، پس باید - در فرض محال وارد بودن چنین اشکالی -، نسبت به همه آنان تجدید نظر شود! 5. این آثار با همه ابعاد آن از حیث فرهنگی و سیاسی و اجتماعی، نهادهای اسلامی و تمدنی بوده و پشتوانه مالی و فرهنگی جوامع و ملل اسلامی است. 6. احیا و مرمت این آثار و اماکن، نوعی تبلیغ و نشان دادن قدرت مسلمانان و تمدن اسلامی در مقابل مخالفان است. 7. هزینه و مصالح و ساخت بنای گنبد و بارگاه حرم های اهل بیت (ع) یا از محل موقوفات است یا از اعانات و کمک های مردمی که علی ای حال باید نیت واقفان و کمک کنندگان رعایت شود. بر این اساس فروش طلاها و اشیای قیمتی و صرف آنها برای نیازمندان و ... سازگار با نیّات آنان نیست و مشکل شرعی دارد. گذشته از این که معمولاً واقفان یا کمک کنندگان از افراد متموّل بوده و علاوه بر آن که حقوق شرعی خود را پرداخت نموده و به فقرا و نیازمندان کمک کرده، مقداری از اموال خود را وقف این امور کرده و می کنند. 8. علاوه، در کنار و حاشیه حرم های اهل بیت (ع) بیشترین اعانات و کمک ها برای فقرا جمع آوری می گردد؛ به عنوان مثال در ایران نهادی انقلابی و مردمی به فرمان امام خمینی (قدس) با عنوان "کمیته امداد" تأسیس شده است که با کمک ها و بودجه های دولتی و اعانات و کمک های فراوان و ارزشمند مردمی فعال بوده و نیازمندان را اداره و تأمین می کنند و بخش اعظم آن مساعدت ها و کمک ها در کنار همین حرم ها و اماکن مذهبی تحقق می یابد. 9. فروش طلاهای حرم ها گذشته از این که مشکل چندانی از نیازمندان را برطرف نمی کند، بلکه به آثار اسلامی و جلوه های تمدن آن آسیب می رساند. در حالی که فرهنگ کمک به نیازمندان در میان پیروان اهل بیت (ع)، بهترین پشتوانه یاری و یاوری فقرا و نیازمندان است.
اگر از ما سؤال شود با توجه به فقر و بی بضاعتی و مشکلات رنج آور مسلمانان و مردم بعضی از کشورهای اسلامی و غیر اسلامی و نیازمندی آنها چرا عتبات عالیه و مراقد ائمه پوشیده از فلز طلا است؟ و آنها را صرف نیازمندی های این گروه ها نمی کنند! از جهتی اماکن مقدسه مدینة النبی (ص) و مکه مکرمه چنین نیست، پاسخ ما برای دنیای غیر شیعه و غیر مسلمان چیست؟
این پرسش از زوایای مختلف قابل پاسخ گویی است: 1. این گونه مسائل مبنای عقلایی دارد، در تمام دنیا و در میان تمام ادیان تجلیل از بزرگان و احیای آثار آنها چیزی مرسوم و معمول است و هیچ منع عقلی ندارد. 2. ائمه (ع) دنیا را ترک کردند، در حالی که تمام مواهب آن را برای مردم گذاشتند. بسیاری از آنان جان خود را در راه دین و نجات مردم فدا کردند، لذا مردم به عنوان قدر شناسی از آن بزرگ واران، اقدام به چنین کاری می کنند. 3. حرمین شریفین و حرم های ائمه اهل بیت (ع) و ... از مهم ترین بناها و آثار اسلامی و نماد تمدن اسلامی است. بنابراین، به اقتضای زمان و مکان، از هنر معماری و مصالح خاص خود برخوردار است و تابع فرهنگ دینی و ملی خود است. 4. در حرمین شریفین نیز از فلز طلا استفاده شده است؛ به عنوان مثال: در درب کعبه از طلای با عیار بالا و ارزشمند استفاده شده است و ناودان طلای خالص آن و نیز تزییناتی که در مسجد النبی به کار رفته که اگر از طلاهای به کار در حرم امامان بیشتر نباشد تحقیقا کمتر نیست و نیز در بسیاری از مساجد و مراکز دیگر مسلمانان از جمله مساجد مهم برادران اهل سنت نیز مشابه همین وضعیت وجود دارد، پس باید - در فرض محال وارد بودن چنین اشکالی -، نسبت به همه آنان تجدید نظر شود! 5. این آثار با همه ابعاد آن از حیث فرهنگی و سیاسی و اجتماعی، نهادهای اسلامی و تمدنی بوده و پشتوانه مالی و فرهنگی جوامع و ملل اسلامی است. 6. احیا و مرمت این آثار و اماکن، نوعی تبلیغ و نشان دادن قدرت مسلمانان و تمدن اسلامی در مقابل مخالفان است. 7. هزینه و مصالح و ساخت بنای گنبد و بارگاه حرم های اهل بیت (ع) یا از محل موقوفات است یا از اعانات و کمک های مردمی که علی ای حال باید نیت واقفان و کمک کنندگان رعایت شود. بر این اساس فروش طلاها و اشیای قیمتی و صرف آنها برای نیازمندان و ... سازگار با نیّات آنان نیست و مشکل شرعی دارد. گذشته از این که معمولاً واقفان یا کمک کنندگان از افراد متموّل بوده و علاوه بر آن که حقوق شرعی خود را پرداخت نموده و به فقرا و نیازمندان کمک کرده، مقداری از اموال خود را وقف این امور کرده و می کنند. 8. علاوه، در کنار و حاشیه حرم های اهل بیت (ع) بیشترین اعانات و کمک ها برای فقرا جمع آوری می گردد؛ به عنوان مثال در ایران نهادی انقلابی و مردمی به فرمان امام خمینی (قدس) با عنوان "کمیته امداد" تأسیس شده است که با کمک ها و بودجه های دولتی و اعانات و کمک های فراوان و ارزشمند مردمی فعال بوده و نیازمندان را اداره و تأمین می کنند و بخش اعظم آن مساعدت ها و کمک ها در کنار همین حرم ها و اماکن مذهبی تحقق می یابد. 9. فروش طلاهای حرم ها گذشته از این که مشکل چندانی از نیازمندان را برطرف نمی کند، بلکه به آثار اسلامی و جلوه های تمدن آن آسیب می رساند. در حالی که فرهنگ کمک به نیازمندان در میان پیروان اهل بیت (ع)، بهترین پشتوانه یاری و یاوری فقرا و نیازمندان است.