گاهی اوقات دوستی انسان با یکی از رفقایش تبدیل به شیدایی و عاشقی می شود و با اندک دقتی می توان فهمید که این دوستی الهی نیست و یکی از عمده ترین دلایل آن ظاهر زیبای طرف مقابل است و کار به جایی می رسد که طاقت دوری او را ندارد و حتی مدت زیادی از روز خود را به او فکر می کند. به نظر شما چگونه می توان این دوستی را کنار گذاشت و یا تعدیل کرد و در آینده چگونه از آن جلوگیری به عمل آورد؟

انسان موجودی اجتماعی است و در زندگی خویش نیازمند ارتباط   و دوستی با دیگران است. اما باید با انتخاب دوست شایسته و رعایت اعتدال در ابراز دوستی ها و رعایت حدود و احکام الهی و پرهیز از افراط و تفریط ها سعادت دنیا و آخرت خود را تأمین نماید.   عشق اوج علاقه و محبت به شخص یا چیزی است و بر سه قسم است: 1. عشق حقیقی، عشقی که در جان آدمی نهفته و مبدأ و غایت آن، خداوند است، از آن با تعابیری چون "عشق اکبر" نیز یاد می شود.   2. عشق مجازی: عشق مجازی عبارت است از عشق به مظاهر و آفریده های پروردگار همچون عشق به انسان و کمالات او، از این عشق به عنوان "عشق اصغر" نیز یاد می شود.   3. عشق کاذب و دروغین که دارای منشأ جنسی و شهوانی است، موجب تسلط نفس اماره و تقویت آن و حکومت شهوت بر قوه عاقله و در نتیجه، تباهی و هلاکت انسان است.   هر عشقی جز عشق به الله و معصومان (ع)، کاذب است.   راه پیشگیری یا نجات از دوستی های افراطی و عشق های کاذب و غیر الهی را می توان در موارد زیر برشمرد:   أ. دقت در اصل انتخاب دوست و رعایت موازین شرعی (هم جنس و غیر هم جنس) در چنین انتخاب هایی.   ب. توجه به پیامد های منفی دوستی های افراطی.   ج. تقویت عشق حقیقی که اگر چنین عشقی در انسان حاصل شود خودبخود عشق های کاذب رخت برمی بندند.