خداوند بیش از چهار زن همزمان در نکاح داشتن را حرام اعلام کرده است:" فَانْکِحُوا مَا طَابَ لَکُمْ مِنَ النِّسَاءِ مَثْنَی وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ ذَلِکَ أَدْنَی أَلَّا تَعُولُوا" (نساء/3 ( پس از زنانی که شما را پسند افتاد دو یا سه یا چهار به زنی گیرید، پس اگر بیم دارید که به عدالت رفتار نکنید به یک [زن آزاد] یا به آنچه [از کنیزان] مالک شده‌اید [اکتفا کنید] این خودداری نزدیک تر است تا به ستم گرایید [و بیهوده عیال‌وار گردید. اما در صیغه که برخی نا آگاه آن را حکمی الاهی می‌دانند چنین شرطی وجود ندارد و مرد هر تعداد که بخواهد می‌تواند به عقد خود در آورد و در این مورد از لسان ائمه روایات زیادی جعل کرده‌اند.
مثلاً: زراره روایت می‌کند که از امام جعفر صادق درباره متعه پرسیدم آیا زنان متعه شده جزو زنان چهارگانه‌ای هستند که در قرآن ذکر شده‌اند، ایشان فرمودند: (خیر) آن زنان مستاجره هستند که اگر خواستی هزار تا از آنان را اجاره نما. (فروع کافی، 2/43).

دلایل از آیات و روایات در باب حلیت و صحت ازدواج موقت آن قدر زیاد است که هیچ کس نمی تواند آنها را انکار نماید و جعلی بودن را به آنها نسبت دهد، البته از مجموع روایات چنین به دست می آید که ازدواج موقت در مورد شخصی که از ازدواج دائم محروم است و یا دست رسی به زن خود ندارد و ممکن است به گناه بیفتد استحباب دارد و به آن تشویق شده است، اما نسبت به کسی که ازدواج دائم نموده و زنش هم پیش او است و بی نیاز از آن است، استحباب و تشویق به آن قابل اثبات نیست. برای دریافت پاسخ تفصیلی و همچنین نظر حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) به پاسخ تفصیلی مراجعه فرمایید.