"وهابیان" از مدتها قبل مترصد ورود به کربلا بودند. در 18 ذی الحجة سال 1216 وقتی مردم شهر برای زیارت حرم مطهر امام علی(ع) به نجف رفته بودند، وارد شهر کربلا شده و دست به غارت اموال مردم و تخریب گنبد امام حسین (ع) و شبکه های ضریح مطهر زدند. سید محسن امین در کتاب اعیان الشیعة این چنین می گوید: (وهابیان به زور وارد کربلا شدند، مردم آن جا را به خاک و خون کشیدند و جز عده کمی که فرار کردند و یا مخفی شدند، دیگران را کشته و مجروح کردند. قبر مطهر امام حسین (ع) را ویران کرده و شبکه ها ی ضریح مطهر را کنده و اموال آن جا را سرقت کردند و هرچه از اموال بود با خود بردند. آنان با این کار، اعمال متوکل عباسی نسبت به قبر مقدس امام حسین (ع) را زنده کردند.) مانند این مطلب، در کتاب " الشیخ محمد بن عبدالوهاب عقیدته السلفیة و دعوته الإصلاحیة وثناء العلماء علیه " که از کتب وهابیت است نیز آمده است. وهابیان غیر از حمله به کربلا بارها به نجف اشرف نیز حمله کردند، اما به عللی نتوانستند وارد شهر شوند و فقط عده ای را خارج از دیوار شهر به شهادت رساندند. آنان ساخت گنبد و تزئین قبور (اگر چه قبور اولیاء خدا) را جایز نمی دانند. به همین علت گنبدهای ساخته شده بر روی قبور را بر نمی تابند. و به خاطر این عقیده و دیگر عقاید مشابه به شهر های مقدس شیعیان؛ مانند کربلا و نجف اشرف حمله ور شدند و دست به تخریب مرقد امامان معصوم زدند. آنان بارگاه امامان معصوم در بقیع را نیز به کلی تخریب کردند.
