این سؤال دارای ابهامی است که ما برای رفع ابهام آن را در دو بخش بررسی می کنیم: 1.این که منظور از تیمم، تیمم به جای وضو و برای ورود به نماز باشد. 2.این که بخواهیم با تیمم دست نجس ما پاک شده و نجاست از آن برطرف شود. در مواردی که امکان وضو یا غسل نباشد، برای تحصیل و به دست آوردن طهارت باطنی خداوند متعال تیمم را قرار داده است از همین جهت در صورت در دسترس نبودن آب تیمم بدل از وضو یا غسل کافی است. اما برای تحصیل طهارت ظاهری (پاک کردن چیزهای نجس) تیمم کافی نمی باشد. بنابر این اگر جایی از بدن نجس باشد، برای نماز باید حتماً آن را با آب تطهیر کرد و تیمم جایگزین آب نمی شود که بدن را پاک کند. و این را هم می دانیم که نماز با بدن نجس باطل است مگر اینکه تا آخر وقت نماز، آب پیدا نشود و انسان ناچار باشد که با بدن نجس نماز بخواند.[1]
. [1] نک: توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج1، ص: 469، مسأله 848: در سه صورت که تفصیل آنها بعداً گفته می‌شود، اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحیح است: اول: آن که به واسطه زخم یا جراحت یا دُمَلی که در بدن او است لباس یا بدنش به خون آلوده شده باشد. دوم: آن که بدن یا لباس او به مقدار کمتر از درهم که تقریباً به اندازه یک اشرفی می‌شود به خون آلوده باشد. سوم: آن که ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند . و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحیح است: اول: آن که لباسهای کوچک او مانند جوراب و عرقچین نجس باشد. دوم: آن که لباس زنی که پرستار بچه است نجس شده باشد.
