آیا این حقیقت دارد که خداوند بلند مرتبه از حق خود در آن دنیا در مقابل بندگان خود می‌گذرد ولی‌ از حق مردم نه؟ چون من بارها شنیده‌ام که خداوند مهربان بخشنده هست و از حق خود نسبت به بندگانش در آن دنیا می‌گذرد. مثلا بنده در یکی‌ از برنامه‌هایی‌ که از ماهواره در ماه محرم امسال پخش می‌‌شد شنیدم که: پیامبر (ص) چندین بار از خداوند خواهش می کنند که در لحظه ای که مسلمانان در حال جان دادن هستند گناهان آنها را ببخشد و خداوند پس از چند شرایط مثل اینکه انسان اگر یک سال قبل از مرگش توبه کند و به او بر گردد او را می‌‌بخشد و دفعه‌ی دوم که پیامبر از خداوند می‌خواهد این شرط را آسان تر کند خداوند می گوید اگر انسان 6 ماه قبل از مرگش توبه کند تمام گناهان او را می بخشد و در نهایت خداوند به پیامبر می گوید اگر انسان در لحظه‌ی مرگ فقط صورت خود را به طرف قبله بچرخاند تمام گناهان او را می‌‌بخشم.

توبه راهی برای نجات انسان از پستی و عقاب الاهی است. توبه به معنای برگشتن از گناه و به درگاه خدا روی آوردن است. خداوند انسان را به خاطر گناهانش مأیوس نمی کند و او را به توبه نصوح و خالص و راست فرا می خواند و وعده قبولی توبه اش را نیز می دهد. توبه کردن کار ساده ای نیست و گناه نکردن آسان تر از توبه کردن است. یکی از شرایط قبولی توبه به جا آوردن حق الله و حق الناس است و اگر این حقوق بر آورده نگردد توبه پذیرفته نمی شود. آن چه از متون دینی استفاده می شود این است که خداوند درباره حق الناس سخت گیر تر است نسبت به حقوق الاهی ولی این به معنای آسان گیری و بخشش بدون حکمت او در حقوق خود نیست.