شخصی در ماه رمضان روزه دار بوده و در بعد ظهر می خوابد و بعد بیدار می شود، اما در حالت صد درصد هوشیاری به سر نمی برد، احساس می کند که نزدیک است که جنب شود، با خود می گوید که سعی کند به عاملی که باعث جنب می شود فکر کند و بعد بخوابد تا در صورت بیرون آمدن منی اشکالی به روزه او وارد نشود، اما پس از چند ثانیه که در تخیل بوده و خواب هم نبوده منی از او خارج می شود،در حالی که وی سابقه هیچ گونی شهوت رانی را هم نداشته و هرگز به سمت استمنا نرفته، حکم روزه وی چگونه است؟ آیا وی مرتکب حرامی شده است؟ (مرجع وی: آیت الله خامنه ای می باشد).

مبطلات روزه عبارت ند از: 1. خوردن و آشامیدن، 2. جماع، 3. استمناء، (انسان با خود کاری کند که منی از او بیرون آید)، 4. دروغ بستن به خدا و پیغمبر (ص) و جانشینان پیغمبر (ع)، 5. رساندن غبار غلیظ به حلق، 6. فرو بردن تمام سر در آب، 7. باقی ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح، 8. اماله کردن با چیزهای روان، 9. قی کردن.[1] همه اینها و از جمله استمنا و جنابت در صورتی روزه را باطل می کند که از روی عمد و با اختیار صورت گیرد، اما اگر انسان خوابی ببیند و در اثر آن قوه جنسی او تحریک شود، ولی بعد از بیداری بی اختیار منی از او خارج شود، این جنابت اختیاری نبوده و موجب بطلان روزه او نخواهد شد،[2]  و مرتکب عمل حرامی نشده است، ولی اگر[3] کاری کند که بی اختیار منی از او بیرون آید، روزه اش باطل می شود[4]،[5]   همچنین  اگر روزه دار در حال بیرون آمدن منی از خواب بیدار شود، واجب نیست از بیرون آمدن آن جلوگیری کند.[6]     .[1]  توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 891 ، م 1572. [2] توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 897 ،  م 1589. [3]  (بهجت): ولی اگر عمداً . [4]  ( بهجت):  در صورتی که بداند یا اطمینان داشته باشد که به سبب آن کار منی بی اختیار خارج خواهد شد. [5] توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 897 ،  م 1589. [6]  توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 897 ، م 1591.