برای فردی که فرضاً دانشمند و عالم است، آیا غیر اخلاقی نیست که خود را به همین عنوان (دانشمند بودن یا عالم بودن) معرفی کند؟ به عنوان مثال: یک آیت الله در معرفی خویش عنوان کند، من آیت الله هستم، یا یک روحانی عنوان کند من حجة الاسلام هستم و ...آیا امامان (ع) در معرفی نمودن خویش خود را امام می نامیدند؟ آیا معرفی نمودن به این طرق مذکور صفت خودبینی و تکبر را به ذهن متبادر نمی سازد؟

تواضع یکی از صفات بسیار پسندیده است که موجب رشد انسان می شود.   در مقابل تکبر و خود بزرگ بینی بسیار مذموم و ناپسند است.   تکبر یعنی این که انسان خود را بیشتر و بزرگ تر از آنچه که هست در مقابل دیگران وانمود کند. بنابراین، اگر انسانی خود را در حد واقعیت معرفی کند تکبر نورزیده، بلکه تنها تواضع را ترک کرده است. در بسیاری از موارد بر علما و دانشمندان و متخصصان لازم است که خود را به مردم معرفی کنند تا مردم با توانایی های آنان آشنا شوند و بتوانند به کمک آنان مشکلات خود را حل نمایند.   در مورد پیامبران چون مسئله بسیار مهم و حیاتی بوده است. آنان از طرف خداوند مأمور بودند که خود را به جامعه معرفی کنند، و برای اثبات ادعای نبوت خود معجزه داشته باشند. همچنین امامان معصوم (ع) با این که از طرف پیامبر اکرم (ص) و امام قبل از خود به مردم معرفی می شدند، اما در بسیاری از موارد که به جهت ضرورت هایی خود آنان شخصاً به معرفی خود و سوابق و توانایی های خود می پرداختند و خود را به عنوان امام و رهبر جامعه معرفی می کردند.