کسی که موقع غروب شب عید فطر بالغ و عاقل و هشیار است و فقیر و بنده کس دیگر نیست، باید برای خودش و کسانی که نان‌خور او هستند، هر نفری یک صاع که تقریباً سه کیلو است، گندم یا جو یا خرما یا کشمش یا برنج یا ذرّت و مانند اینها به مستحقّ بدهد، و اگر پول یکی از اینها را هم بدهد کافی است. [1] و تفاوتی بین انسان روزه دار و غیر روزه دار نیست. به عنوان مثال اگر سرپرست خانواده ای روزه نمی گیرد، بر او واجب است هم فطریه خود و هم فطریه زن و بچه اش را بپردازد. نمایه مرتبط: سؤال 6221 (سایت: 6609) (موارد مصرف زکات) .
[1] توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 169؛ امام خمینی، تحریرالوسیلة، ج 1، ص 315.
