ضمن عرض سلام و تسلیت ایام سوگواری امام حسین (ع). من و دختر خانمی به هم علاقه مند بودیم.اما امکان ازدواج در آن زمان برای ما فراهم نبود و طبق فتوای آیت الله بهجت(مرجع تقلیدم) ارتباط مستمر ما جایز نبود.با توجه به فتوایی که هم در رساله و هم در استفتائات ایشان آمده است:( با فرض آن که دختر رشیده و عاقله است و زوجی را که برای خود در نظر گرفته کفو او ‌باشد و با اجتماع تمام شرایط، پدر از اذن امتناع نماید، اعتبار اذن پدر ساقط می‌شود و در هر حال رعایت احترام پدر انجام شود واللّه‌ العالم.)بر طبق همین فتوا ما صیغه ی عقد موقت را جاری کردیم اما ارتباط ما تا همین آلان که با شما صحبت می کنم تنها در سطح صحبت مستقیم و یا تلفنی بوده است و هیچ تماس بدنی با هم نداشتیم و حتی به خاطر احترام به پدر دختر این را به عنوان شرط در ازدواج مطرح کرده بودیم.به لطف خداوند الان خانواده هایمای از علاقه ی ما به هم آگاه هستند و قرار است چند وقت آینده مراسم خواستگاری و عقد انجام شود.سوال من از شما این است که ما در هنگام خواندن صیغه تمام شرایط ذکر شده در بالا را داشتیم. فقط چون هر دو نسبت به امتناع پدر دختر از دادن اجازه برای عقد،یقین داشتیم و نمی خواستیم که این کار ما باعث ایجاد عناد و دشمنی پدر شود، از مطرح کردن موضوع با پدر دختر خودداری کردیم و صیغه را خواندیم. آیا عقد ما تا الان صحیح بوده است؟با توجه به اینکه ما با هم حرف های عاشقانه زدیم آیا گناهی مرتکب شده ایم؟در ضمن از شما تقاضای دعای فراوان جهت خوشبختی ما چه در این دنیا و چه در آخرت را خواستارم.

با سلام و تشکر از مکاتبه شما با این سایت.در شرح حالی که بیان کرده اید،چند نکته قابل تأمل است. اول آن که آیا مرجع تقلید دختر خانم نیز، آیت الله بهجت(ره) است که ازدواج دختر عاقله را بدون اذن پدر جایز می دانند؟دوم: مرجع تشخیص،برای رشیده و عاقله بودن دختر، خود دختر یا پسر نیستند، بلکه عرف و یا در زمان حکومت اسلامی، دادگاه های مربوط به امور خانواده می باشد.بنابراین دختر یا پسر به صرف تشخیص خودشان نمی توانند این شرط را احراز کرده و ازدواج کنند. بنا بر فتوای مرحوم آیت الله بهجت، اذن پدر برای صحت ازدواج با دختر باکره، بنا بر احتیاط واجب،شرط تکلیفی است [1] ،و در صورت عدم اذن پدر، اصل عقد صحیح است، اگر چه در صورت اقدام به ازدواج بدون اذن، گناه کرده اند. بنابراین عقد شما با این دختر خانم، اگر شرایط مذکور را داشته باشد،صحیح و گناهی مرتکب نشده اید. در هر صورت اکنون شما، مدت باقی مانده از عقد موقت را به دختر خانم ببخشید(در صورتی که مدت عقد شما هنوز باقی است) تا از عقد یکدیگر خارج شوید، سپس در مراسم عقد جدیدی که توسط خانواده های دو طرف برگزار می کنید، ایشان را عقد دائم نمائید. در تمام امور زندگی و در تحصیل رضایت خداوند موفق باشید.
[1] با استفاده از سؤال 610 (سایت: 667).