این که انسان قصد داشته باشد به استخدام شخص یا شرکتی در آید و در ازای کاری که برای آنان انجام می دهد اجرت و دستمزدی دریافت کند در فقه اصطلاحاً اجاره نامیده می شود . همچنین به شرکت یا فردی که شخص را استخدام می کند "مستأجر" و به فردی که به عنوان کارگر یا کارمند یا ... تعهد می کند کاری را انجام دهد "اجیر" و به حق الزحمه ای که باید به او پرداخت شود "اجرت" گفته می شود. برای اینکه اجیر مستحق اجرت شود لازم است که بین او و مستأجر قرار دادی کتبی یا شفاهی منعقد شده باشد و در آن کاری که اجیر باید انجام دهد و مقدار اجرت آن باید معلوم شده باشد و یا اگر قرار دادی در کار نبود مستأجر به کار کردن و مقدار اجرتی که باید به او پرداخت شود راضی باشد تا بعد از انجام کار مستحق اجرت شود. حضرت امام خمینی (ره) در این زمینه فرموده اند: " اگر انسان بدون صیغه خواندن بخواهد برای انجام عملی اجیر شود، همین که با رضایت طرف معامله، مشغول آن عمل شد اجاره صحیح است‏. "[1] بنا بر این اگر شما با مسئولین شرکت قرار دادی داشته اید هر چند آن قرار داد کتبی نبوده و قرارداد خود را به صورت شفاهی مطرح کرده و آنان تعهد به پرداخت اجرت شما کرده باشند هر مدتی را برای شرکت کار کرده اید طبق قرار داد (شفاهی ) شرکت مدیون شما هست و شما می توانید اجرت خود را در یافت کنید. همچنین اگر هیچ قرارداد نداشته اید ولی آنان به کار شما و مقدار اجرت شما راضی بوده اند، می توانید اجرت خود را در یافت کنید و در غیر این صورت شرعاً حقی نخواهید داشت. [1] . توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏2، ص: 323، مسأله 2178.
من مدتی پیش در از طرف دوستم دعوت به همکاری در شرکتش شدم، در مورد حقوق من گفتم که ماهانه 600.000 تومان میخواهم البته با توجه به مشکلاتی مالی شما میتوانم در اوایل یکی دو ماه یا حقوقی نگیرم یا 100.000-200.000 تومان بگیرم، دوستم نیز در جواب گفت که باید با برادرش(شریکش) صحبت کند و نتیجه را به من بگوید، و بنده بدون امضای قرارداد و بدون اینکه دوستم نتیجه را بگوید مشغول به کار شدم و پس از یکی دو ماه با توجه به صحبتی که در ابتدا کرده بودم حقوقی دریافت نکردم ولی سایر افراد شرکت حقوقشان را دریافت میکردند، پس از دوماه طی صحبتی که با دوستم شد گفت که من فکر میکردم که تو بصورت رایگان و قصد کمک به ما در این مدت مشغول شدهای که من هم صحبتهای اولیه راه به او یادآور شدم، پس از یک ماه از آن ماجرا از من خواستند که دیگر در شرکت کار نکنم، ولی حین اتمام کار به من گفت که ظزف یک هفته 500.000 و در طی یکی دو ماه بعد تسویه میکنیم، بعد از یک ماه با اصرار و پافشاری من حدود 400.000 تومان از طلب من رو پرداخت کرد ولی تا حالا که 5 ماه از پایان کار میگذرد فقط همان 400.000 تومان را داده و میگوید که ندارم که بدهم، همچنین برادر دوستم با اصل قضیه پرداخت طلب من مخالف است سوالی که من دارم اینست که آیا این پولی که من میخواهم بگیرم (چه از طریق قانونی و شکایت و چه از طریق وساطت دوستان) حلال است یا نه؟ خیلی نگرانم که شاید با زور پول رو بگیرم ولی حرام باشه!؟
این که انسان قصد داشته باشد به استخدام شخص یا شرکتی در آید و در ازای کاری که برای آنان انجام می دهد اجرت و دستمزدی دریافت کند در فقه اصطلاحاً اجاره نامیده می شود . همچنین به شرکت یا فردی که شخص را استخدام می کند "مستأجر" و به فردی که به عنوان کارگر یا کارمند یا ... تعهد می کند کاری را انجام دهد "اجیر" و به حق الزحمه ای که باید به او پرداخت شود "اجرت" گفته می شود. برای اینکه اجیر مستحق اجرت شود لازم است که بین او و مستأجر قرار دادی کتبی یا شفاهی منعقد شده باشد و در آن کاری که اجیر باید انجام دهد و مقدار اجرت آن باید معلوم شده باشد و یا اگر قرار دادی در کار نبود مستأجر به کار کردن و مقدار اجرتی که باید به او پرداخت شود راضی باشد تا بعد از انجام کار مستحق اجرت شود. حضرت امام خمینی (ره) در این زمینه فرموده اند: " اگر انسان بدون صیغه خواندن بخواهد برای انجام عملی اجیر شود، همین که با رضایت طرف معامله، مشغول آن عمل شد اجاره صحیح است. "[1] بنا بر این اگر شما با مسئولین شرکت قرار دادی داشته اید هر چند آن قرار داد کتبی نبوده و قرارداد خود را به صورت شفاهی مطرح کرده و آنان تعهد به پرداخت اجرت شما کرده باشند هر مدتی را برای شرکت کار کرده اید طبق قرار داد (شفاهی ) شرکت مدیون شما هست و شما می توانید اجرت خود را در یافت کنید. همچنین اگر هیچ قرارداد نداشته اید ولی آنان به کار شما و مقدار اجرت شما راضی بوده اند، می توانید اجرت خود را در یافت کنید و در غیر این صورت شرعاً حقی نخواهید داشت. [1] . توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج2، ص: 323، مسأله 2178.