رستگار
رستگاری همان سعادت واقعی و اخروی هست که در دین اسلام که به عنوان کاملترین و جامعترین دین الهی است به این موضوع پرداخته است.
با سلام؛ پیش از همه چیز از زحمات بی دریغ شما و کمک به مردم تشکر می کنم و امیدوارم در پیشگاه حق رستگار شوید. یک سوال در مورد طهارت داشتم . می خواستم اگر ممکن است روش صحیح طهارت در دستشویی و طریقه شستن الت و مقعد را بگویید. و در مورد اینکه آبی که در هنگام شستن ترشح می شود به لباس و بدن بگویید حکمش چیست و باید چه کار کنم که در طهارت بدنم نجس نشود؟ اصلا اگه ممکن است کامل و بدون حاشیه جواب بدهید. بازم از لطفتان ممنون.
نظر شما را به مسایل مربوط جلب می کنیم: 1. در سه صورت، مخرج غائط فقط با آب پاک می‏شود: اول: آن که با غائط، نجاست دیگری مثل خون بیرون آمده باشد. دوم: آن که نجاستی از خارج به مخرج غائط رسیده باشد. سوم: آن که اطراف مخرج بیشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد. و در غیر این سه صورت می‏شود مخرج را با آب شست و یا با پارچه و سنگ و مانند اینها پاک کرد، اگر چه شستن با آب بهتر است‏.[1] پس اصل در تطهیر مخرج، اطمینان از پاک شدن آن از غائط است و دست کشیدن محل غائط واجب نیست اگر چه برای اطمینان از تطهیر محل غائط اشکال ندارد. پس اگر مخرج غائط را با آب بشویند، باید چیزی از غائط در آن نماند، ولی باقی ماندن رنگ و بوی آن مانعی ندارد، و اگر در دفعه اول طوری شسته شود که ذره‏ای از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نیست.[2] ‏ 2. مخرج بول با غیر آب پاک نمی‏شود، و مردها اگر بعد از برطرف شدن بول یک مرتبه بشویند کافی است، ولی زنها و هم چنین کسانی که بولشان از غیر مجرای طبیعی می‏آید، احتیاط واجب آن است که دو مرتبه بشویند.[3] یکی از مستحبات بعد از بول، استبراء است که جهت اطمینان از خروج بول انجام می شود و طریقۀ آن به این شرح است: که بعد از قطع شدن بول، اگر مخرج غائط نجس شده، اول آن را تطهیر کنند، بعد سه دفعه با انگشت میانه دست چپ از مخرج غائط تا بیخ آلت بکشند و بعد شست را روی آلت و انگشت پهلوی شست را زیر آن بگذارند و سه مرتبه تا ختنه‏گاه بکشند و پس از آن سه مرتبه سر آلت را فشار دهند.[4] 3. آب قلیلی که برای بر طرف کردن عین نجاست روی چیز نجس ریخته شود و از آن جدا گردد، نجس است‏. ...ولی آبی که با آن مخرج بول و غائط را می‏شویند با پنج شرط پاک است؛ اول: آن که بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشد. دوم: نجاستی از خارج به آن نرسیده باشد. سوم: نجاست دیگری مثل خون، با بول یا غائط بیرون نیامده باشد . چهارم: ذرّه‏های غائط در آب پیدا نباشد. پنجم: بیشتر از مقدار معمول، نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد.[5] ولی پاک بودن این آب به آن معنی است که اگر به بدن و لباس ترشّح کند لازم نیست آن را آب بکشند، امّا سایر استفاده‏های آب پاک را از آن نمی‏توان کرد. البته تحقیق دربارۀ این که مقداری از این آب به لباس ریخته است یا نه؟ لازم نیست و تا یقین نکنید که آب نجس به لباس یا بدن شما برخورد کرده است،حکم نجاست ندارد. پس سعی کنید دچار وسواس نشوید که باعث آسیب های زیادی خواهید شد.شما می توانید برخی از آثار مخرب وسواس و حکم آن را در سؤالات زیر ببینید. 4. طهارت گرفتن با دست راست کراهت دارد و در روایات این حکم بیان شده است، اما این کراهت، مطلق نیست و در مواقع ضرورت برطرف می‌شود. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) نَهَی رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَنْ یَسْتَنْجِیَ الرَّجُلُ بِیَمِینِهِ»؛[6] امام صادق(ع) می‌فرماید: رسول خدا(ص) از طهارت گرفتن با دست راست نهی کرده است. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: الِاسْتِنْجَاءُ بِالْیَمِینِ مِنَ الْجَفَاءِ»؛[7] امام صادق(ع) از رسول خدا(ص) نقل می کند طهارت گرفتن با دست راست جفا است. «قَالَ وَ قَدْ رُوِیَ أَنَّهُ لَا بَأْسَ إِذَا کَانَتِ الْیَسَارُ مُعْتَلَّةً»؛[8] اگر دست چپ مشکل داشته باشد، طهارت با دست راست اشکال ندارد. نمایه های مربوط: سؤال 2599 (سایت: 2731) (راه رهایی از وسواس). سؤال 3632 (سایت: 3894) (وسواس در اعمال دینی). [1] توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 59 [2] همان،ص 60. [3] همان،ص 60. [4] همان،ص 62. [5] همان،ص42. [6] . ر. ک: شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 1، ص 321، (بَابُ کَرَاهَةِ الِاسْتِنْجَاءِ بِالْیَمِینِ‏ إِلَّا لِضَرُورَةٍ)، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق. [7] . همان. [8] . همان.
نظر شما را به مسایل مربوط جلب می کنیم: 1. در سه صورت، مخرج غائط فقط با آب پاک می‏شود: اول: آن که با غائط، نجاست دیگری مثل خون بیرون آمده باشد. دوم: آن که نجاستی از خارج به مخرج غائط رسیده باشد. سوم: آن که اطراف مخرج بیشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد. و در غیر این سه صورت می‏شود مخرج را با آب شست و یا با پارچه و سنگ و مانند اینها پاک کرد، اگر چه شستن با آب بهتر است‏.[1] پس اصل در تطهیر مخرج، اطمینان از پاک شدن آن از غائط است و دست کشیدن محل غائط واجب نیست اگر چه برای اطمینان از تطهیر محل غائط اشکال ندارد. پس اگر مخرج غائط را با آب بشویند، باید چیزی از غائط در آن نماند، ولی باقی ماندن رنگ و بوی آن مانعی ندارد، و اگر در دفعه اول طوری شسته شود که ذره‏ای از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نیست.[2] ‏ 2. مخرج بول با غیر آب پاک نمی‏شود، و مردها اگر بعد از برطرف شدن بول یک مرتبه بشویند کافی است، ولی زنها و هم چنین کسانی که بولشان از غیر مجرای طبیعی می‏آید، احتیاط واجب آن است که دو مرتبه بشویند.[3] یکی از مستحبات بعد از بول، استبراء است که جهت اطمینان از خروج بول انجام می شود و طریقۀ آن به این شرح است: که بعد از قطع شدن بول، اگر مخرج غائط نجس شده، اول آن را تطهیر کنند، بعد سه دفعه با انگشت میانه دست چپ از مخرج غائط تا بیخ آلت بکشند و بعد شست را روی آلت و انگشت پهلوی شست را زیر آن بگذارند و سه مرتبه تا ختنه‏گاه بکشند و پس از آن سه مرتبه سر آلت را فشار دهند.[4] 3. آب قلیلی که برای بر طرف کردن عین نجاست روی چیز نجس ریخته شود و از آن جدا گردد، نجس است‏. ...ولی آبی که با آن مخرج بول و غائط را می‏شویند با پنج شرط پاک است؛ اول: آن که بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشد. دوم: نجاستی از خارج به آن نرسیده باشد. سوم: نجاست دیگری مثل خون، با بول یا غائط بیرون نیامده باشد . چهارم: ذرّه‏های غائط در آب پیدا نباشد. پنجم: بیشتر از مقدار معمول، نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد.[5] ولی پاک بودن این آب به آن معنی است که اگر به بدن و لباس ترشّح کند لازم نیست آن را آب بکشند، امّا سایر استفاده‏های آب پاک را از آن نمی‏توان کرد. البته تحقیق دربارۀ این که مقداری از این آب به لباس ریخته است یا نه؟ لازم نیست و تا یقین نکنید که آب نجس به لباس یا بدن شما برخورد کرده است،حکم نجاست ندارد. پس سعی کنید دچار وسواس نشوید که باعث آسیب های زیادی خواهید شد.شما می توانید برخی از آثار مخرب وسواس و حکم آن را در سؤالات زیر ببینید. 4. طهارت گرفتن با دست راست کراهت دارد و در روایات این حکم بیان شده است، اما این کراهت، مطلق نیست و در مواقع ضرورت برطرف می‌شود. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) نَهَی رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَنْ یَسْتَنْجِیَ الرَّجُلُ بِیَمِینِهِ»؛[6] امام صادق(ع) می‌فرماید: رسول خدا(ص) از طهارت گرفتن با دست راست نهی کرده است. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: الِاسْتِنْجَاءُ بِالْیَمِینِ مِنَ الْجَفَاءِ»؛[7] امام صادق(ع) از رسول خدا(ص) نقل می کند طهارت گرفتن با دست راست جفا است. «قَالَ وَ قَدْ رُوِیَ أَنَّهُ لَا بَأْسَ إِذَا کَانَتِ الْیَسَارُ مُعْتَلَّةً»؛[8] اگر دست چپ مشکل داشته باشد، طهارت با دست راست اشکال ندارد. نمایه های مربوط: سؤال 2599 (سایت: 2731) (راه رهایی از وسواس). سؤال 3632 (سایت: 3894) (وسواس در اعمال دینی). [1] توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 59 [2] همان،ص 60. [3] همان،ص 60. [4] همان،ص 62. [5] همان،ص42. [6] . ر. ک: شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 1، ص 321، (بَابُ کَرَاهَةِ الِاسْتِنْجَاءِ بِالْیَمِینِ‏ إِلَّا لِضَرُورَةٍ)، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق. [7] . همان. [8] . همان.
عنوان سوال:
با سلام؛ پیش از همه چیز از زحمات بی دریغ شما و کمک به مردم تشکر می کنم و امیدوارم در پیشگاه حق رستگار شوید. یک سوال در مورد طهارت داشتم . می خواستم اگر ممکن است روش صحیح طهارت در دستشویی و طریقه شستن الت و مقعد را بگویید. و در مورد اینکه آبی که در هنگام شستن ترشح می شود به لباس و بدن بگویید حکمش چیست و باید چه کار کنم که در طهارت بدنم نجس نشود؟ اصلا اگه ممکن است کامل و بدون حاشیه جواب بدهید. بازم از لطفتان ممنون.
پاسخ:
نظر شما را به مسایل مربوط جلب می کنیم:
1. در سه صورت، مخرج غائط فقط با آب پاک می‌شود: اول: آن که با غائط، نجاست دیگری مثل خون بیرون آمده باشد. دوم: آن که نجاستی از خارج به مخرج غائط رسیده باشد. سوم: آن که اطراف مخرج بیشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد. و در غیر این سه صورت می‌شود مخرج را با آب شست و یا با پارچه و سنگ و مانند اینها پاک کرد، اگر چه شستن با آب بهتر است.[1]
پس اصل در تطهیر مخرج، اطمینان از پاک شدن آن از غائط است و دست کشیدن محل غائط واجب نیست اگر چه برای اطمینان از تطهیر محل غائط اشکال ندارد. پس اگر مخرج غائط را با آب بشویند، باید چیزی از غائط در آن نماند، ولی باقی ماندن رنگ و بوی آن مانعی ندارد، و اگر در دفعه اول طوری شسته شود که ذرهای از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نیست.[2]
2. مخرج بول با غیر آب پاک نمی‌شود، و مردها اگر بعد از برطرف شدن بول یک مرتبه بشویند کافی است، ولی زنها و هم چنین کسانی که بولشان از غیر مجرای طبیعی می‌آید، احتیاط واجب آن است که دو مرتبه بشویند.[3]
یکی از مستحبات بعد از بول، استبراء است که جهت اطمینان از خروج بول انجام می شود و طریقۀ آن به این شرح است:
که بعد از قطع شدن بول، اگر مخرج غائط نجس شده، اول آن را تطهیر کنند، بعد سه دفعه با انگشت میانه دست چپ از مخرج غائط تا بیخ آلت بکشند و بعد شست را روی آلت و انگشت پهلوی شست را زیر آن بگذارند و سه مرتبه تا ختنهگاه بکشند و پس از آن سه مرتبه سر آلت را فشار دهند.[4]
3. آب قلیلی که برای بر طرف کردن عین نجاست روی چیز نجس ریخته شود و از آن جدا گردد، نجس است. ...ولی آبی که با آن مخرج بول و غائط را میشویند با پنج شرط پاک است؛ اول: آن که بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشد. دوم: نجاستی از خارج به آن نرسیده باشد. سوم: نجاست دیگری مثل خون، با بول یا غائط بیرون نیامده باشد . چهارم: ذرّههای غائط در آب پیدا نباشد. پنجم: بیشتر از مقدار معمول، نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد.[5]
ولی پاک بودن این آب به آن معنی است که اگر به بدن و لباس ترشّح کند لازم نیست آن را آب بکشند، امّا سایر استفادههای آب پاک را از آن نمی‌توان کرد.
البته تحقیق دربارۀ این که مقداری از این آب به لباس ریخته است یا نه؟ لازم نیست و تا یقین نکنید که آب نجس به لباس یا بدن شما برخورد کرده است،حکم نجاست ندارد.
پس سعی کنید دچار وسواس نشوید که باعث آسیب های زیادی خواهید شد.شما می توانید برخی از آثار مخرب وسواس و حکم آن را در سؤالات زیر ببینید.
4. طهارت گرفتن با دست راست کراهت دارد و در روایات این حکم بیان شده است، اما این کراهت، مطلق نیست و در مواقع ضرورت برطرف می‌شود.
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) نَهَی رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَنْ یَسْتَنْجِیَ الرَّجُلُ بِیَمِینِهِ»؛[6] امام صادق(ع) می‌فرماید: رسول خدا(ص) از طهارت گرفتن با دست راست نهی کرده است.
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: الِاسْتِنْجَاءُ بِالْیَمِینِ مِنَ الْجَفَاءِ»؛[7] امام صادق(ع) از رسول خدا(ص) نقل می کند طهارت گرفتن با دست راست جفا است.
«قَالَ وَ قَدْ رُوِیَ أَنَّهُ لَا بَأْسَ إِذَا کَانَتِ الْیَسَارُ مُعْتَلَّةً»؛[8] اگر دست چپ مشکل داشته باشد، طهارت با دست راست اشکال ندارد.
نمایه های مربوط:
سؤال 2599 (سایت: 2731) (راه رهایی از وسواس).
سؤال 3632 (سایت: 3894) (وسواس در اعمال دینی). [1] توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج1، ص 59 [2] همان،ص 60. [3] همان،ص 60. [4] همان،ص 62. [5] همان،ص42. [6] . ر. ک: شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 1، ص 321، (بَابُ کَرَاهَةِ الِاسْتِنْجَاءِ بِالْیَمِینِ إِلَّا لِضَرُورَةٍ)، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق. [7] . همان. [8] . همان.