برای دست یابی به پاسخی روشن، پرسش تان را به چند بخش تقسیم و سپس بررسی می نماییم. 1. بر فرض ورود احادیث یاد شده، آیا این احادیث از نظر سند اعتبار دارند؟ 2. آیا اساساً شیعیان این مسئله را باور دارند؟ 3. آیا اساساً خلفا بت پرست بودند؟ این احادیث به این نحو را در هیچ یک از کتب معتبر شیعی نیافتیم! بر فرض وجود چنین احادیثی در برخی از کتاب ها، ملاک و معیار شیعه در برخورد با خلفا، تعامل ائمه (ع) به ویژه امام علی (ع) با آنان است که از طرق و اسناد صحیح به ما رسیده است، نه احادیث ضعیف و مطرود و گفتار اشخاص عادی؛ چرا که شیعیان واقعی خود را تابع و پیرو امامان معصوم (ع) می دانند. شیعیان واقعیّ پیرو اهل بیت (ع)، در مورد خلفای اهل سنت و ابو بکر همان اعتقادی را دارند که امامان آنان به آن باور داشتند و همان سخن را در باره شان می گویند که امامانشان آن را بیان نمودند؛ از این رو هرگز شیعیان از کفر و بت پرستی خلفا و ابوبکر سخن نمی گویند، بلکه همه آنان را مسلمان می دانند. به عقیده ما مسلمان کسی است که شهادتین (اشهد أن لا اله الاّ الله و اشهد أنّ محمداً رسول الله) را بر زبان جاری کند، البته این بدان معنا نیست که شیعیان به خلفا انتقاد و اعتراضی ندارند و تمام کارها و روش های آنها را می پسندند. برای توضیح بیشتر در این رابطه به پاسخی تحت عنوان "اسلام ابوبکر و عمر" که در همین سایت با شماره 2983 موجود است مراجعه نمایید. در پایان تذکر این نکته خالی از لطف نیست و آن این است که: نه تنها ابوبکر و عمر بلکه همه اصحاب پیامبر غیر از علی (ع) -که حتی در یک چشم به هم زدن هم مشرک نبود [1] - بقیه اصحاب مدتی را در حال کفر به سر بردند و بت می پرستیدند، [2] و نوعاً گوشت مردار می خوردند، مرتکب فحشا می شدند و ... تا این که خداوند به برکت بعثت پیامبر اسلام آنان را از این ضلالت و گمراهی نجات داد. [3] [1] المقریزی، تقی الدین أحمد بن علی، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و المتاع، النمیسی، محمد عبد الحمید، ج 1، ص 33، بیروت، دار الکتب العلمیة، ط الأولی، 1420/1999، و أما «علی بن أبی طالب بن عبد المطلب بن هاشم القرشی الهاشمی»، فلم یشرک باللَّه قط، و ذلک أن الله تعالی أراد به الخیر فجعله فی کفالة ابن عمه سید المرسلین محمد صلّی الله علیه و سلّم. [2] الجزری، عز الدین بن الأثیر أبو الحسن علی بن محمد، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 2، ص 131، بیروت، دار الفکر، 1409/1989.ّ ُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّو قال ابن إسحاق: إن علیا بعد خدیجة، ثم أسلم بعده زید، ثم أبو بکر؛ أبو محمد عبد الله بن مسلم ابن قتیبة، المعارف، متن، ثروت عکاشة، ص 168، القاهرة، الهیئة المصریة العامة للکتاب، ط الثانیة، 1992.ُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّأوّل من اتبع رسول الله- صلّی الله علیه و سلم- و آمن به من أصحابه: علیّ بن أبی طالب- رضی الله عنه- و هو ابن تسع سنین، ثم «زید بن حارثة»، ثم «أبو بکر بن أبی قحافة».. [3] مسند احمد، ج 4، ص 173، جعفر بن أبی طالب قال له (النجاشی): «أیها الملک کنا قوما أهل جاهلیة نعبد الأصنام ، و نأکل المیتة ، و نأتی الفواحش ، و نقطع الأرحام ، و نسیء الجوار ، و یأکل القوی منا الضعیف ، فکنا علی ذلک حتی بعث الله إلینا رسولا منا نعرف نسبه ، و صدقه ، و أمانته، و عفافه ، فدعانا إلی الله لتوحیده ، و لنعبده و نخلع ما کنا نعبد نحن و آباؤنا من دونه من الحجارة و الأوثان ، و أمرنا بصدق الحدیث ، و أداء الأمانة ، و صلة الرحم ، و حسن الجوار ، و الکف عن المحارم و الدماء ، و نهانا عن الفواحش ، و قول الزور ، و أکل مال الیتیم ، و قذف المحصنة، و أن نعبد الله لا نشرک به شیئا ، و أمرنا بالصلاة و الزکاة و الصیام ».
