آیه 283 بقره می گوید: (آنچه در آسمانها وزمین هست همه ملک خداست و اگر آنچه را که در دل دارید آشکار یا مخفی کنید، همه را در محاسبه شما خواهد آورد. آنگاه هر که را خواهد ببخشد و هر که را بخواهد عذاب کند و خداوند بر هر چیزی تواناست). در آیات فراوانی از قرآن دیدیم که می گوید خدا هر که را بخواهد هدایت و هر که را بخواهد گمراه می کند. آیه ای از قبیل آیه 283 بقره متذکر می شود که تبعیض خدا در آن دنیا هم شامل حال انسان ها خواهد شد.معلوم نیست گمراهان در آن دنیا طبق چه معیار خدا بخشیده یا عذاب خواهند شد. البته همه این گمراهان به خواست خدا گمراه شده بودند. این آیات چگونه با عدالت خداوند سازگار است؟

در آیات متعددی مشیت الله علت عزت و ذلت ، رزق ، بخشش ، عذاب و پاداش بندگان معرفی شده است و در آیات دیگری کسب هدایت، عزت، سعادت، رزق و روزی را به کار و تلاش همراه با تقوی و اخلاص منوط دانسته است. این دو دسته از آیات هیچ منافاتی باهم ندارند و همدیگر را تأیید می کنند؛ زیرا خواست و اراده و مشیت الهی براساس حکمت ها و قانون های عادلانه لایتغیر است.   پس مشیت خداوند یعنی حرکت با اختیار و   بر طبق سنت های حکیمانه و لایتغیر او. مشیت به این معنا نه تنها هیچ گونه منافاتی با عدالت خداوند ندارد که عین عدالت است.