طبق آنچه که می دانم دو تا رویکرد نسبت به دین وجود دارد. یکی رویکرد ابدی گرا (perennialism) و دیگری رویکرد تکامل گرا (evolutionism). در رویکرد اول مردم به قضاوت صحیح (common sense) دعوت می شوند که هر دینی سامی(semitic) یا غیر سامی (non semitic) اساسا از سوی خدا آمده است یعنی منشا هر دینی از خدا است. به عنوان مثال سید حسین نصر می گوید: اختلاف دین و مذهب کاملا به ظرفیت شخصی که آن دین و مذهب را پذیرفته بستگی دارد و حتی محیط جغرافیایی آن نقش تعیین کننده ای دارد؛ یعنی دور از انتظار است و اصلا قابل تصور نیست که مذهب ِزن (Zen) (یکی از فرقهای ‌ بوداییان‌) می تواند بیرون از چین گسترش یابد. به علاوه بطن همه دین ها به حقیقت واحدی بر می گردد. به عبارت دیگر لب و بطن همه ادیان یکی است ولی صورت ها و ظاهر های آن مختلف است. اما رویکرد تکامل گرا دین (evolutionism) می گوید که دین خاتم (اسلام که توسط پیامبر اکرام ابلاغ شده) به عنوان مکمل و تکمیل کننده همه ادیان که توسط پیامبران پشین ابلاغ شده، می باشد؛ زیرا ادیان پشین دچار تحریف شده بودند پس خداوند پیامبر خاتم را مبعوث فرمود. به این معنی که کسانی که بیرون از اسلام محمدی هستند همۀ اعمال آنان باطل به حساب می آید. نظر مبارک شما به این دیدگاه چطور است؟ زیرا وقتی که به ادله فلاسفه ابدی گرا (perennialism) نگاه کنیم به عنوان مثال نظر ابن عربی، من گرایشی به گروه ابدی گرا (perennialism) پیدا کردم. از این که پاسخ به پرسش این جانب خواهید فرمود متشکرم.

بر اساس مصطلحاتی که در این سؤال مطرح شده دیدگاه پذیرفته شده اسلامی همان دیدگاه تکامل گراست. اسلام دینی است که فطرت واحدۀ بشری را مورد خطاب خود قرار داده و تمامی قومیت ها و ملل در تمامی اعصار بعد از ظهور اسلام را شامل می شود. از این روی تمامی ادیان گذشته نیز دعوت به اسلام شده اند. برخی سخنان عرفا در مورد حقایق الهی پیامبران که  به نوعی وحدت در کثرت اشاره دارد هرگز به معنای همسان دیدن همه ادیان آن هم در گذر هزاران تحریف و تبدیل نبوده است بلکه عرفا از جایگاه ویژه اسلام محمدی آگاه بوده و تاکید کاملی بر تبلیغ آن داشته اند.