جوانی هستم 22 ساله. من در تنهایی و خلوت خویش به هیچ وجه گناهی رو انجام نداده و حتی به فکر گناه و معصیت نمی افتم و بلکه مشغول به امور مستحبی دین و مطالعه هستم، اما همین که در جمع اعضای خانواده و آشنایان و یا دوستان خود قرار می گیرم به طور عجیبی تغییر می کنم و اعمالم دست خودم نیست و نمی توانم قبل از کارهایم تفکر کنم و دچار عصبانیت بی جا، تند مزاجی، کلمات بد به زبان آوردن و گاهی اوقات حتی مسخره کردن دیگران می شوم، ولی همین که تنها می شوم از تمام این کردار خود پشیمانم و از خداوند استغفار می جویم. لطفاً مرا راهنمایی کنید. من بخش جزیی این نقص را شاید ندانستن آداب اسلامی در اجتماع و معاشرت می دانم. لطفاً علاوه بر پاسخ جامع و کارساز، منابعی را برای این کمبود معرفی نمایید.

برای درمان عصبانیت و کنترل رفتار خود در میان جمع اعضای خانواده و آشنایان و دوستان و معاشرت نیکو با آنان کارهایی مانند حسابرسی روزانه اعمال خود، خوشرفتاری با دیگران،دوری از دوستان گناه کار، حفظ جایگاه اجتماعی خود ، ترک کارهایی که به شما ارتباطی ندارد و بطور کلی رعایت آداب معاشرت اسلامی به شما پیشنهاد می شود.   برای اطلاع بیشتر خواهشمندیم که پاسخ تفصیلی را بخوانید.