من پسری 16 ساله هستم. مدتی است با یکی از هم کلاسی هایم دوست شده ام. تا به حال این چنین دوستی نداشته ام. رفتار های هر دوی ما با بقیه بچه های مدرسه متفاوت است و هر دو خیلی آرام هستیم. و به خاطر همین می توان گفت تمام سال در مدرسه با هم بوده ایم (مثل دو برادر، حتی بقیه بچه ها و مدیر و معاون هم متوجه شده اند) و همدیگر را دوست داریم. از نظر بقیه بچه ها رفتار هایمان کمی غیر عادی است ولی همانطور که گفتم به خاطر همان تشابه رفتارهایمان است. علاقه ها و حتی سلیقه هایمان هم مثل هم است و با پسر های دیگر متفاوت است. ما دوست داریم در آینده با هم زندگی کنیم و از هم به خاطر مسائلی مانند ازدواج جدا نشویم. می خواهیم با هم در یک خانه زندگی کنیم و به همدیگر در زندگی کمک کنیم. حال می خواستم بدانم آیا این کار خلاف اسلام است؟ و حکم همجنس گرایی را دارد؟ و آیا اصلا درست است این موضوع را به پدر و مادرمان بگوییم؟(البته فکر کنم آن ها هم به خاطر رفتارهایمان این موضوع را بهتر می دانند.) این را باید بگویم که مثلا خودم وقتی از او جدایم احساس دلتنگی و افسردگی می کنم چون رابطه من با او از رابطه برادری هم بیشتر شده است. وقتی از او راجع به این موضوع پرسیدم گفت شاید درآینده ازدواج کند به خاطر برخی مسائل که چون هر دوی ما پسر هستیم نمی توانیم داشته باشیم. می خواهم بدانم اگر در آینده با هم زندگی کنیم آیا می توانیم کمی از رفتار هایی که مردم عادی نمی توانند با هم داشته باشند (مثل بغل کردن - بوسیدن و ...) را داشته باشیم یا خیر؟ اصلا آیا تغییر جنسیت یکی از ما کارساز خواهد بود؟ اگر نیست آیا می توانیم بدون آن در آینده با هم در یک خانه زندگی کنیم؟(البته هر دو معتقد به دین اسلام هستیم و این رابطه به خاطر عشقی درونی است که نسبت به هم داریم و خواهیم داشت نه بخاطر هوای نفس) حتی من هم اکنون سعی می کنم خود را وابسته به جنس مخالف نکنم چون نمی خواهم این رابطه و پیوند قلبی که از هر ازدواج قانونی محکمتر است را از بین ببرم. باتشکر

در اسلام دوستی و برادری اهمیت به سزایی دارد؛ به همین دلیل می بینیم برای این دوستی شرایطی؛ مانند، خوش خلقی، صداقت، ایمان، و ... بیان شده است که باید در امر دوستی لحاظ شود.   آفرینش انسان ها بر اساس نر و ماده است. خداوند بر اساس حکمت هایی آفرینش را به گونه ای قرار داده که فقط زن و مرد از نظر جنسی باید نسبت به هم دیگر دل ببندند. از این رو است که خداوند زن را مایه آرامش مرد قرار داده است.   علاوه بر این آفرینش مرد و زن به گونه ای است که هر یک از آن دو فی نفسه ناقص، و محتاج به طرف دیگر است، و از مجموع آن دو، واحدی تام و تمام درست می‏شود.   در استحباب معانقه و هم آغوشی خلافی نیست، مگر آن که در آن غرض باطلی باشد یا شهوت و هیجانی بیاورد؛ مانند هم آغوشی با نوجوان و بچه زیبا و بوسیدن آن.   در بیان حدود تماس مرد با مرد دیگر در روایت آمده است: بوسیدن لب صحیح نیست مگر از همسر و بچه کوچک.   پس چنین ارتباطی به هیچ وجه در راستای آموزه های دینی نیست و چه بسا منجر به ارتکاب حرام شود، بنابر این هر چه زودتر باید از این کار دست بکشید.