در توضیح المسائل آمده است: "اگر به واسطه مرضی روزه رمضان را نگیرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بکشد، قضای روزه‌هایی را که نگرفته بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد که تقریباً ده سیر است طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد...".[1] بنا بر این در تمام سال هایی که شما مبتلا به سنگ کلیه بوده اید و در طول سال این بیماری و عذر شما تا ماه رمضان بعدی ادامه داشته است، قضاء روزه بر شما واجب نبوده است و تنها باید برای هر روز یک مد (750 گرم) طعام و احتیاطا دو مد (یک کیلو نیم) به فقیر بدهید. اما امسال که بیست روز قبل از ماه رمضان فهمیده اید که خوب شده اید و می توانید روزه بگیرید تنها قضای همین بیست روز را که یقین دارید خوب شده اید برشما واجب است. و هر مقدار از این بیست روز را که قضا نکرده اید باید بعد از ماه مبارک رمضان قضا کنید.
[1] . توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج1، ص: 947، مسأله 1703.
