گرچه بسیاری از مورخان در منابعشان از دختری خردسال برای امام حسین(ع) که رقیه، فاطمه صغری و یا نام دیگری داشته باشد نام نبرده اند، ولی در برخی از کتاب ها شرح حال این دختر کوچک و قصّه جان سوز او در خرابه شام بیان شده است. در منابع روایی و تاریخی ما شواهدی نیز بر این مطلب وجود دارد و ما به عنوان نمونه به دو مورد آن اشاره می نماییم : شاهد اول: زمانی که زینب (س) در کوفه با سر بریده برادرش امام حسین(ع) مواجه شد، اشعاری سرود که در ضمن آن آمده است: (ای برادرم! با فاطمه کوچک سخن بگو که نزدیک است قلبش تهی گردد.) شاهد دوم: امام حسین(ع) در آخرین لحظات حیات خویش، هنگام مواجهه با شمر، چنین فرمود : "زینبم! سکینه ام! فرزندانم، بعد از من چه کسی سرپرست شما خواهد بود؟ رقیه ام! ام کلثومم! شما ودیعه و امانت پرروردگارم هستید ! امروز وعده نزدیک شده است. شیخ مفید می نویسد: سکینه از جمله دختران امام حسین(ع) و نام مادرش (رباب) است. شیخ طبرسی نقل می‌کند: سکینه دختر حسین(ع)، در روز عاشورا ده ساله بوده است. بنابراین، کتاب های بسیاری از سکینه دختر امام حسین(ع) یاد کرده اند. از این روایت ها استفاده می‌شود که دختر دیگر امام حسین(ع) سکینه است که در آن زمان قبل از جریان کربلا به سن ازدواج رسیده بود. از مجموع مطالب ارائه شده چنین نتیجه گرفته می شود، یکی از دختران امام حسین (ع) (رقیه یا فاطمه) در شام کنار خرابه کنار سر مبارک پدرش امام حسین (ع) به شهادت رسید و این دختر غیر از سکینه است که سال ها بعد از شهادت پدرش زنده بوده است.
