با سلام؛ روایت نسبتاً معروفی است که از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم که دروغ گفتن در چند مورد را تجویز کرده‌اند، از جمله دروغ شوهر به زنِ خود. الف. این روایت از نظر سند در چه حدّ است؟ ب. از نظر دلالت و محتوا چطور؟ آیا مخالف قرآن کریم نیست؟ ج. اگر این روایت و تجویز آن صحیح است، منظور چه نوع دروغ و در چه مواردی است؟ مخصوصاً با توجّه به این‌که غالب دروغ‌ها (اعمّ از خرد و کلان) بالآخره منکشف و فاش می‌شود، آیا دروغ گفتن به همسر در واقع گامی به سوی سست شدن رابطه و بنیان زناشویی و محبّت و اعتماد طرفین نیست؟

اگر چه دروغ یکی از گناهان بزرگ است ولی برای به دست آوردن برخی از مصالح مهم تر که در دین اسلام مشخص شده است، احیاناً جایز شمرده شده است. اگر روایات وارده در باره این موضوع را بپذیریم، دروغ مرد به همسرش وقتی جایز می شود که موجب اصلاح و تقویت بنیان خانواده شود، ولی فقهاء با توجه به برخی از مشکلات سندی و دلالتی، احادیث موجود درباره جواز دروغ گفتن مرد به همسرش را قبول نکرده اند.