استنباط احکام
بیشتر اصولی که فقیهان به وسیله آنها استنباط می‌کنند، فردی است و حکم فرد» من حیث هو «را بیان می‌کند و کاری به کل جامعه ندارند.
من راجع به مسئله دین و معرفت دینی می خواهم از جناب عالی بپرسم. قطعاً بین این دو تفاوت وجود دارد. دین چیزی مقدسی است که تنها معصومین می توانند آنرا بفهمند. علماء و فقها در استنباط احکام دینی گاهی گرفتار خطا و اشتباه می شوند. آنچه که فهمیدند معرفت دینی است که شاید دچار خطا و اشتباه شده باشند. چه ضمانتی وجود دارد که فهم و برداشت آنها درست باشد؟ آیا فقط معصومین می توانند به حقیقت برسند و حق را بشناسند؟ پس تکلیف ما به عنوان مردم عادی (که از علماء و فقها پیروی می کنیم) چیست؟ با تشکر.
هیچ یک از فقهاء و مجتهدان، آرای اجتهادی خود را مصون از خطا نمی دانند ولی معتقدند با استفاده از ابزارهای کسب معرفت دینی از جمله اجتهاد، خطاها به حداقل می رسد. حجت بودن فتاوای مجتهدان برای خود و مقلدانشان ناشی از رسیدن آنان به واقع و حقیقت دین نیست، بلکه فتاوای آنان از این جهت حجت است که اولاً با روش مورد قبول دین و روش های مورد پسند شرع به آن رسیده اند و ثانیاً چون با استفاده از این روش مورد قبول، تمام سعی و تلاش خود را برای فهمیدن حکم دین انجام داده اند، می توان به فتاوای آنان عمل کرد و در صورتی که فتوای مجتهدی که دارای صفات علمی و عملی اجتهاد است، با واقع مطابق نباشد، او و تمام مقلدانش بر طبق نظریه تخطئه که مورد قبول شیعه است، معذور و مأجور اند.
هیچ یک از فقهاء و مجتهدان، آرای اجتهادی خود را مصون از خطا نمی دانند ولی معتقدند با استفاده از ابزارهای کسب معرفت دینی از جمله اجتهاد، خطاها به حداقل می رسد. حجت بودن فتاوای مجتهدان برای خود و مقلدانشان ناشی از رسیدن آنان به واقع و حقیقت دین نیست، بلکه فتاوای آنان از این جهت حجت است که اولاً با روش مورد قبول دین و روش های مورد پسند شرع به آن رسیده اند و ثانیاً چون با استفاده از این روش مورد قبول، تمام سعی و تلاش خود را برای فهمیدن حکم دین انجام داده اند، می توان به فتاوای آنان عمل کرد و در صورتی که فتوای مجتهدی که دارای صفات علمی و عملی اجتهاد است، با واقع مطابق نباشد، او و تمام مقلدانش بر طبق نظریه تخطئه که مورد قبول شیعه است، معذور و مأجور اند.
عنوان سوال:
من راجع به مسئله دین و معرفت دینی می خواهم از جناب عالی بپرسم. قطعاً بین این دو تفاوت وجود دارد. دین چیزی مقدسی است که تنها معصومین می توانند آنرا بفهمند. علماء و فقها در استنباط احکام دینی گاهی گرفتار خطا و اشتباه می شوند. آنچه که فهمیدند معرفت دینی است که شاید دچار خطا و اشتباه شده باشند. چه ضمانتی وجود دارد که فهم و برداشت آنها درست باشد؟ آیا فقط معصومین می توانند به حقیقت برسند و حق را بشناسند؟ پس تکلیف ما به عنوان مردم عادی (که از علماء و فقها پیروی می کنیم) چیست؟ با تشکر.
پاسخ:
هیچ یک از فقهاء و مجتهدان، آرای اجتهادی خود را مصون از خطا نمی دانند ولی معتقدند با استفاده از ابزارهای کسب معرفت دینی از جمله اجتهاد، خطاها به حداقل می رسد. حجت بودن فتاوای مجتهدان برای خود و مقلدانشان ناشی از رسیدن آنان به واقع و حقیقت دین نیست، بلکه فتاوای آنان از این جهت حجت است که اولاً با روش مورد قبول دین و روش های مورد پسند شرع به آن رسیده اند و ثانیاً چون با استفاده از این روش مورد قبول، تمام سعی و تلاش خود را برای فهمیدن حکم دین انجام داده اند، می توان به فتاوای آنان عمل کرد و در صورتی که فتوای مجتهدی که دارای صفات علمی و عملی اجتهاد است، با واقع مطابق نباشد، او و تمام مقلدانش بر طبق نظریه تخطئه که مورد قبول شیعه است، معذور و مأجور اند.
سوال مرتبط یافت نشد
مسئله مرتبط یافت نشد