حدیث قدسی
حدیث قدسی، نوعی حدیث که به ذات مقدّس الهی منسوب است و به آن حدیث ربانی و الهی نیز گفته می‌شود.
در حدیث قدسی آمده که (مَا مِنْ شَیْءٍ أتَرَدَّدُ فیهِ مِثْلَ تَرَدُّدی عِنْدَ قَبْضِ رُوحِ الْمُؤْمِنِ)؛ یا در نسخه دیگر: (مَا مِنْ شَیْءٍ أَتَرَدَّدُ عَنْهُ تَرَدُّدِی عَنْ قَبْضِ رُوحِ الْمُؤْمِنِ). منظور از تردّد خدا چیست؟ مگر خدا کارهایش قطعی و اراده‌اش (کن فیکون) نیست؟
در این جا تردد به معنای شک و تردد برای خدای متعال نیست؛ چون چنین چیزی امری محال است، بلکه تردد در این جا به معنای تعظیم و بزرگداشت مؤمن است. همان طوری که انسان اگر به کسی علاقه داشته باشد و او را بزرگ و با عظمت بداند در بدی رساندن به او و ناراحت کردنش مردد می شود و عجله و شتاب نمی کند و اگر با کسی دشمن باشد و او را کوچک و حقیر به حساب آورد، در مجازات و بدی رساندن به او هیچ تردیدی به خود راه نمی دهد و اگر احساس خطر کند فوراً او را مجازات می کند، از این حدیث قدسی هم برداشت می شود که خدا بنده مؤمن خود را بزرگ می شمارد و برایش احترام قائل است. بر این اساس در اصل معنای حدیث چنین است: "منزلة المؤمن عندی عظیمة".
در این جا تردد به معنای شک و تردد برای خدای متعال نیست؛ چون چنین چیزی امری محال است، بلکه تردد در این جا به معنای تعظیم و بزرگداشت مؤمن است. همان طوری که انسان اگر به کسی علاقه داشته باشد و او را بزرگ و با عظمت بداند در بدی رساندن به او و ناراحت کردنش مردد می شود و عجله و شتاب نمی کند و اگر با کسی دشمن باشد و او را کوچک و حقیر به حساب آورد، در مجازات و بدی رساندن به او هیچ تردیدی به خود راه نمی دهد و اگر احساس خطر کند فوراً او را مجازات می کند، از این حدیث قدسی هم برداشت می شود که خدا بنده مؤمن خود را بزرگ می شمارد و برایش احترام قائل است. بر این اساس در اصل معنای حدیث چنین است: "منزلة المؤمن عندی عظیمة".
عنوان سوال:
در حدیث قدسی آمده که (مَا مِنْ شَیْءٍ أتَرَدَّدُ فیهِ مِثْلَ تَرَدُّدی عِنْدَ قَبْضِ رُوحِ الْمُؤْمِنِ)؛ یا در نسخه دیگر: (مَا مِنْ شَیْءٍ أَتَرَدَّدُ عَنْهُ تَرَدُّدِی عَنْ قَبْضِ رُوحِ الْمُؤْمِنِ). منظور از تردّد خدا چیست؟ مگر خدا کارهایش قطعی و اراده‌اش (کن فیکون) نیست؟
پاسخ:
در این جا تردد به معنای شک و تردد برای خدای متعال نیست؛ چون چنین چیزی امری محال است، بلکه تردد در این جا به معنای تعظیم و بزرگداشت مؤمن است. همان طوری که انسان اگر به کسی علاقه داشته باشد و او را بزرگ و با عظمت بداند در بدی رساندن به او و ناراحت کردنش مردد می شود و عجله و شتاب نمی کند و اگر با کسی دشمن باشد و او را کوچک و حقیر به حساب آورد، در مجازات و بدی رساندن به او هیچ تردیدی به خود راه نمی دهد و اگر احساس خطر کند فوراً او را مجازات می کند، از این حدیث قدسی هم برداشت می شود که خدا بنده مؤمن خود را بزرگ می شمارد و برایش احترام قائل است. بر این اساس در اصل معنای حدیث چنین است: "منزلة المؤمن عندی عظیمة".
مسئله مرتبط یافت نشد