در تفسیر تسنیم آمده: (چون خداوند اول مواد خام را ابداع می کند، انشای آن مواد خام از شیء نیست؛ چنان که لا شیء هم نیست؛ زیرا در فرض اول قِدَم آن شیء لازم می آید و در فرض دوم، مبدأیت قابلی لا شیء، در حالی که هم قِدَم غیر خدا محال است و هم مبدأیت قابلی عدم و نقیض من شیء، من لا شیء نیست، بلکه لا من شیء است) (ج 4، ص 451). الف. معنی (من شیء) و (من لا شیء) روشن است، امّا معنی (لا من شیء) چیست؟ این‌که بگوییم خداوند اشیاء را (لا من شیء) خلق کرده به چه معناست و چه فرقی با (من لا شیء) دارد؟ ب. آیا این سخن خلاف صریح قرآن نیست که می‌فرماید: (وَ قَدْ خَلَقْتُک مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ تَک شَیْئاً) (مریم/9)، زیرا در این آیه شریفه می‌فرماید که تو هیچ نبودی، یعنی لا شیء بودی، و من تو را در حالی‌که لا شیء بودی (لم تکُ شیئاً) خلق کردم.

خلق بدون استفاده از چیزی (لا من شیء)، تعبیری یکتاپرستانه تر از آفرینش از نا چیز (من لا شیء) است که حتی عنوانی فرضی و خیالی به نام "لا شیء" که از ازل مفروض بوده ولی فعلیت نداشته را نیز نفی می کند. در ضمن این موضوع در ارتباط با ماده اولیه و خام جهان آفرینش بوده و در مورد انسان نیست، چون می دانیم که انسان از ماده دیگری به نام خاک آفریده شده است.