بنده به لطف و عنایات خداوند متعال، افتخار مداحی اهل بیت عصمت (ع) را دارم، مستمعین و عزاداران حاضر در مجالس بنده، گاه از این جانب بسیار تعریف می کنند و سخنانی درباره بنده می گویند که انصافاً شایسته آن حرف ها نیستم، از یک سو می دانم که در علم اخلاق آمده است که مؤمن باید نفس خود را تهذیب کرده و نسبت به مدح و تعریف هایی که از او می شود بی تفاوت باشد و از سوی دیگر، دلم راضی نمی شود که در مقابل مهر و محبت آنها بی تفاوت باشم، لطفاً این جانب را راهنمایی فرمایید.
اگر افرادی از روی محبت به ستایش انسان پرداختند، خوش رویی با آنان ایرادی ندارد، البته باید مراقب بود که این مدح و ستایش، به تکبر و غرور منجر نشود، اما در برابر چاپلوسان متملّق، باید موضع سختی اتخاذ کرده و آنان را به زشتی رفتارشان آگاه ساخت.
عنوان سوال:

بنده به لطف و عنایات خداوند متعال، افتخار مداحی اهل بیت عصمت (ع) را دارم، مستمعین و عزاداران حاضر در مجالس بنده، گاه از این جانب بسیار تعریف می کنند و سخنانی درباره بنده می گویند که انصافاً شایسته آن حرف ها نیستم، از یک سو می دانم که در علم اخلاق آمده است که مؤمن باید نفس خود را تهذیب کرده و نسبت به مدح و تعریف هایی که از او می شود بی تفاوت باشد و از سوی دیگر، دلم راضی نمی شود که در مقابل مهر و محبت آنها بی تفاوت باشم، لطفاً این جانب را راهنمایی فرمایید.


پاسخ:

اگر افرادی از روی محبت به ستایش انسان پرداختند، خوش رویی با آنان ایرادی ندارد، البته باید مراقب بود که این مدح و ستایش، به تکبر و غرور منجر نشود، اما در برابر چاپلوسان متملّق، باید موضع سختی اتخاذ کرده و آنان را به زشتی رفتارشان آگاه ساخت.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین