توهین
عنوان اهانت ،در کتب قواعد فقهی تحت عنوان «قاعده حرمت اهانت محترمات» و به مناسبت، در باب هاى مختلف فقهى آمده است.
سلام بر استاد عزیز بینهایت دلم برای شما تنگ شده بود.امشب بعد از یک ماه و نیم دوباره برنامه پارک ملت رو دیدم و واقعا لذت بردم. یه سوال هم دارم.شما فرمودید که بی احترامی نسبت خودمان را نباید تحمل کنیم.موردی که برای خود من در دانشگاه پیش اومده اینه که یکی از آقایون هم کلاسی ما بی دلیل و به دفعات مختلف به من و دوستانم توهین کرده و حتی فحش های رکیکی هم به زبان آورده اند.در حالی که یک بار با هم صحبت کردیم و قرار بر این شد که دیگر به هیچ وجه با هم صحبت نکنیم(البته قبل از آن هم صحبتی با هم نداشتیم).به نظر شما با چنین افرادی چه برخوردی باید داشته باشیم؟ خدا قوت و شب بخیر! :)
سلام/ رفتار او را طبیعی نمی دانم و احتمال اختلال کنترل تکانه را رد نمی کنم که نیازمند مصاحبه و مشاوره با خود اوست.توجه به ریشه های احتمالی رفتار آن فرد برای کنترل زمینه ها برای عدم تکرار رفتار پرخاشگرانه می تواند مفید باشد. البته سوال شما معماگونه است و کامل نیست. خودتان بررسی کنید که آیا به خاطر تو دوستانت مورد توهین قرار می گیرند یا تو به خاطر آنها؟ و علت با هم بودنتان با دوستانتان چیست؟ آیا همه از لحاظ تفکر و دینداری در یک گروه قرار می گیرید؟ علت معاشرت تان چیست؟ معیار انتخاب دوست و همنشین و همراهانت چیست؟ ظاهر یعنی پوشش و حجاب و وقار و سلوک آنها چگونه است؟ و خودت؟  اما توصیه قطع ارتباط با او -دوستی یا دشمنی- بدون ایجاد حساسیت و بدون بیان قضاوت و بدون هر نوع ناسزا -حتی بدون ارجاع او به درمانگر مثلا برو خودتو به دکتر نشون بده- (فرد پرخاشگر نیاز به روان درمانی و دارو دارد. اما دیگران چی؟! هر رفتاری می خواهند انجام دهند آیا فقط یک اختلال وجود دارد و رفتارهای احمقانه برخی افراد توجیه عقلی و منطقی دارد؟) همچنین با رعایت و توجه جدی به کاهش زمینه های ارتباط و تماس مثلا تغییر کلاس یا عدم تلاقی و در صورت لزوم همراه نشدن با دوستانت و تغییر دوستان و شاید پوشش. ارتباط پیچیده ی بین این رفتارهای پرخاشگرانه با تحریک تمایلات جنسی فرد بیمار وجود دارد که به آن نمی پردازم؛ بی تردید سلوک و منش تبرّج گونه دختران و رفتارهای محرک و  اغواگرانه که دور از حیاست به همراه بی محلی و تحقیر می تواند بروز رفتارهای تکانه ای را در برخی افراد موجب شود هرچند لزوما میزان پرخاش ابراز شده با میزان محرک متناسب نیست. و دیگر توصیه ام اطلاع به خانواده یا مسولین دانشگاه که در صورت تکرار، بشود با وی برخورد قانونی کرد. چون شاید برخی فجایع در گام های نخستینش با چنین بروز و ظهورهای شروع شود و خنده های لوس اطرافیان ... و پایان ماجرا حدود ساعت 6 یا 5 صبح و مردمی که منتظر دیدن صحنه ی اعدام یک قاتل هستند!
سلام/ رفتار او را طبیعی نمی دانم و احتمال اختلال کنترل تکانه را رد نمی کنم که نیازمند مصاحبه و مشاوره با خود اوست.توجه به ریشه های احتمالی رفتار آن فرد برای کنترل زمینه ها برای عدم تکرار رفتار پرخاشگرانه می تواند مفید باشد. البته سوال شما معماگونه است و کامل نیست. خودتان بررسی کنید که آیا به خاطر تو دوستانت مورد توهین قرار می گیرند یا تو به خاطر آنها؟ و علت با هم بودنتان با دوستانتان چیست؟ آیا همه از لحاظ تفکر و دینداری در یک گروه قرار می گیرید؟ علت معاشرت تان چیست؟ معیار انتخاب دوست و همنشین و همراهانت چیست؟ ظاهر یعنی پوشش و حجاب و وقار و سلوک آنها چگونه است؟ و خودت؟  اما توصیه قطع ارتباط با او -دوستی یا دشمنی- بدون ایجاد حساسیت و بدون بیان قضاوت و بدون هر نوع ناسزا -حتی بدون ارجاع او به درمانگر مثلا برو خودتو به دکتر نشون بده- (فرد پرخاشگر نیاز به روان درمانی و دارو دارد. اما دیگران چی؟! هر رفتاری می خواهند انجام دهند آیا فقط یک اختلال وجود دارد و رفتارهای احمقانه برخی افراد توجیه عقلی و منطقی دارد؟) همچنین با رعایت و توجه جدی به کاهش زمینه های ارتباط و تماس مثلا تغییر کلاس یا عدم تلاقی و در صورت لزوم همراه نشدن با دوستانت و تغییر دوستان و شاید پوشش. ارتباط پیچیده ی بین این رفتارهای پرخاشگرانه با تحریک تمایلات جنسی فرد بیمار وجود دارد که به آن نمی پردازم؛ بی تردید سلوک و منش تبرّج گونه دختران و رفتارهای محرک و  اغواگرانه که دور از حیاست به همراه بی محلی و تحقیر می تواند بروز رفتارهای تکانه ای را در برخی افراد موجب شود هرچند لزوما میزان پرخاش ابراز شده با میزان محرک متناسب نیست. و دیگر توصیه ام اطلاع به خانواده یا مسولین دانشگاه که در صورت تکرار، بشود با وی برخورد قانونی کرد. چون شاید برخی فجایع در گام های نخستینش با چنین بروز و ظهورهای شروع شود و خنده های لوس اطرافیان ... و پایان ماجرا حدود ساعت 6 یا 5 صبح و مردمی که منتظر دیدن صحنه ی اعدام یک قاتل هستند!
عنوان سوال:
سلام بر استاد عزیز بینهایت دلم برای شما تنگ شده بود.امشب بعد از یک ماه و نیم دوباره برنامه پارک ملت رو دیدم و واقعا لذت بردم. یه سوال هم دارم.شما فرمودید که بی احترامی نسبت خودمان را نباید تحمل کنیم.موردی که برای خود من در دانشگاه پیش اومده اینه که یکی از آقایون هم کلاسی ما بی دلیل و به دفعات مختلف به من و دوستانم توهین کرده و حتی فحش های رکیکی هم به زبان آورده اند.در حالی که یک بار با هم صحبت کردیم و قرار بر این شد که دیگر به هیچ وجه با هم صحبت نکنیم(البته قبل از آن هم صحبتی با هم نداشتیم).به نظر شما با چنین افرادی چه برخوردی باید داشته باشیم؟ خدا قوت و شب بخیر! :)
پاسخ:
سلام/ رفتار او را طبیعی نمی دانم و احتمال اختلال کنترل تکانه را رد نمی کنم که نیازمند مصاحبه و مشاوره با خود اوست.توجه به ریشه های احتمالی رفتار آن فرد برای کنترل زمینه ها برای عدم تکرار رفتار پرخاشگرانه می تواند مفید باشد. البته سوال شما معماگونه است و کامل نیست. خودتان بررسی کنید که آیا به خاطر تو دوستانت مورد توهین قرار می گیرند یا تو به خاطر آنها؟ و علت با هم بودنتان با دوستانتان چیست؟ آیا همه از لحاظ تفکر و دینداری در یک گروه قرار می گیرید؟ علت معاشرت تان چیست؟ معیار انتخاب دوست و همنشین و همراهانت چیست؟ ظاهر یعنی پوشش و حجاب و وقار و سلوک آنها چگونه است؟ و خودت؟ اما توصیه
قطع ارتباط با او -دوستی یا دشمنی- بدون ایجاد حساسیت و بدون بیان قضاوت و بدون هر نوع ناسزا -حتی بدون ارجاع او به درمانگر مثلا برو خودتو به دکتر نشون بده- (فرد پرخاشگر نیاز به روان درمانی و دارو دارد. اما دیگران چی؟! هر رفتاری می خواهند انجام دهند آیا فقط یک اختلال وجود دارد و رفتارهای احمقانه برخی افراد توجیه عقلی و منطقی دارد؟)
همچنین با رعایت و توجه جدی به کاهش زمینه های ارتباط و تماس مثلا تغییر کلاس یا عدم تلاقی و در صورت لزوم همراه نشدن با دوستانت و تغییر دوستان و شاید پوشش.
ارتباط پیچیده ی بین این رفتارهای پرخاشگرانه با تحریک تمایلات جنسی فرد بیمار وجود دارد که به آن نمی پردازم؛ بی تردید سلوک و منش تبرّج گونه دختران و رفتارهای محرک و اغواگرانه که دور از حیاست به همراه بی محلی و تحقیر می تواند بروز رفتارهای تکانه ای را در برخی افراد موجب شود هرچند لزوما میزان پرخاش ابراز شده با میزان محرک متناسب نیست.
و دیگر توصیه ام اطلاع به خانواده یا مسولین دانشگاه که در صورت تکرار، بشود با وی برخورد قانونی کرد. چون شاید برخی فجایع در گام های نخستینش با چنین بروز و ظهورهای شروع شود و خنده های لوس اطرافیان ... و پایان ماجرا حدود ساعت 6 یا 5 صبح و مردمی که منتظر دیدن صحنه ی اعدام یک قاتل هستند!
- [سایر] با سلام . از اینکه مرا راهنمایی کردید بسیار ممنونم و خواهشمندم که در این موضوع نیز مرا راهنمایی کنید . حاج آقا همانطور که در پیام قبلی فرستادم گفتم خواهری دارم که 27 سال سن دارد و هنوز ازدواج نکرده می خواهم کمی در مورد او برایتان بگویم ... ...ولی خواهرم توجهی ندارد و شاید این گونه رفتار او از سر سادگی او است و من خود این را باور کرده ام سعی کردم از راهنمایی شما برای او نیز استفاده کنم شما گفته بود اوقات خودم را با فعالیتهای مفید و سازنده پر کنم ولی او هیچ گونه علاقه ای به هیچ کدام از این فعالیتها ندارد می خواهم موضوعی را برایتان بازگو کنم خواهرم حدود 2, 3 سال با یک پسر که حدود 4 سال از او کوچکتر است دوست و با او در ارتباط بوده تا اینکه یک روز حدود 1 سال پیش 3 ,4 ماه قبل از عملش من به رفت و آمد هایش مشکوک شدم تا اینکه یک روز دیدم که ازکوچه ای خانه پسر دایی و دوستان پسره بود بیرون آمد پسره که خواهرم با او دوست بود هر دفعه که خواهرم پیش او می رفت زنگ می زد به دوستانش و آنها می آمدند سر کوچه که خانه او قرار داشت جمع می شدند .اون روز هم مانند دفعات قبل همانطور شلوغ بود , وقتی که خواهرم رو دیدم ابتدا فکر کردم دارم خواب می بینم باور کنید داشتم منفجر می شدم چون او نا اونجا بودند چیزی به او نگفتم دوستاش هم فکر کردن من از اون بی غیرت ها هستم و داشتم با خواهرم بر می گشتم یکی از آن پسر ها دنبال ما کرد من در عین حال که بسیار عصبانی بودم به پسر فحاشی کردم و پسره یکدفعه به من گفت تو اگه غیرت داری جلو خواهرت و بگیر و بگو خانه پسر غریبه چکار می کرده حاج آقا دچار سوء تفاهم نشید من اگه پسری دنبالم میومده سرم رو بالا نمی آوردم چه برسه به اینکه به اون فحاشی کنم اون دفعه از کنترل خارج شده بودم و همانطور که گفتم بسیار عصبانی بودم نمی دونید چقدر سخت گذشت اون شب به من دوست داشتم فقط زمین دهان باز کنه و منو ببلعه اون شب اون به من قول داد که دیگه دنبال پسره نره ولی این ماجرا دو سه بار دیگه تکرار شد تا اینکه زنگ زدم به پسره و گفتم به زبون خوش بهت می گم دست از سرش بردار و گر نه آبروتو می برم پسره در جوابم گفت تو که هیچ بابای تو هم نمی تونه آبرومو ببره خواهش کردم ازش اونم با کمال پر رویی گفت باید یه بار دیگه ببینمش می خوام یه امانتی دستم داره بهش بدم گفتم با اون امانتی که دستته هر غلطی می خوای بکن فقط دست از سرش بردار . خلاصه هر طوری بود تا یه مدت کوتاه خواهرم و کنترل کردم و بعد از مدتی نه چندان طولانی پسره ازدواج کرد مدتی خیالم آسوده بود تا این که من دیوانگی کردم و تلفن همراه در اختار خواهرم قرار دادم و روز اول هم به او گفتم شماره رو به کسی نده یک روز که داشتم از در اتاق رد می شدم دیدم که موبایلش زنگ می خورد خواهرم که می رفت موبایلش را جواب بدهد یکدفعه برگشت ازش سوال کردم چرا جواب نمی دهی پاسخی نداد رفتم شماره را نگاه کردم و با طرف تماس گرفتم از روی لهجه اش فهمیدم که یا خود بی عرضاش است یا دوستان عوضی اش اول تلفن را قطع کرد دوباره که او را ترساندم و گفتم شماره ات را پیگیری می کنم ترسید و گفت اشتباه گرفته از خواهرم که سوال کردم با اسرار و تهدید فراوان گفت پسره است دیگر نمی توانستم خودم را کنترل کنم ولی باز هم نشستم و با خونسردی او را راهنمایی کردم شاید شما هم تعجب کنید که من با ده سال تفاوت سنی چطور به خود اجازه می دهم او را راهنمایی یا با او دعوا کنم ولی باور کنید بارها خودم خجالت کشیده ام و این را نیز بازگو کرده ام ولی وقتی می بینم پدر و مادرم نیز ساده اند چطور می توانم او را به حال خود رها کنم خب زیاد وارد حواشی نشویم داشتم می گفتم او را راهنمایی کردم و نیز تلفن همراه را از او گرفته و جمع کردم تا اینکه یک روز برادرم آن را روشن کرد من هم که نمی توانستم دلیل خاموش کردنش را بگویم سکوت کرده و چیزی نگفتم خلاصه طی مدتی که تلفن در دستش بود مورد مشکوکی ندیدم تا اینکه یک شب برای تفریح به بیرون رفتیم در آن مکانی که ما بودیم پسره با زنش و دوستانش هم با زنانشان بودند اتفاقا یکی از دوستان او پسر همسایه دوستم و زنش دوست خودم بود که آن دو مرا به خوبی می شناختند خلاصه آن شب گذشت و ما رسیدیم به خانه . فردای آن روز زن برادرم گفت خواهرت دیشب داشته برای پسره اس ام اس می فرستاده و پسره هم به کمک دوستاش دور از چشم زنش جواب او را می داده با آنکه چند بار از راه منطقی وارد شده بودم و نتیجه نگرفته بودم ولی چون زن برادرم گفته بود باور نکرده و از او سؤال کردم او اول انکار کرد تا اینکه گفت آره بوده ; باور کنید اگه همان بار اول که عروسمان گفته بود و باور می کردم با آن عصبانیتی که داشتم دل و می زدم به دریا و اول زنگ می زدم به زن پسره و آبروشو می بردم و بعد خواهرم رو می کشتم ولی بازهم گذشتم و مثل دفعه قبل موبایل را از او گرفته خاموش کردم خب چیزی که اینجا من رو سر دو راهی قرار داده اینه که حالا که شرایط کمی آرام شده خواهرم دوباره موبایل رو از من می خواد به نظر شما با این تجربه تلخ آیا می توانم چنین ریسکی بکنم وگوشی همراه را در اختیار او قرار دهم ؟ من خودم به این نتیجه رسیده ام که آزموده را آزمودن خطاست نظر شما چیه ؟ آقای شهاب مرادی و قتی که پسره و دوستاش به من و خانواده ام می رسند طوری نگاه ما می کنند که همه فهمیده اند بارها خواسته ام بر گردم و چند فحش به او بدهم ولی باز هم کوتاه آمده ام شما می گویید من با این گونه رفتار آنها چطور برخورد کنم و چگونه نگاه خواهرم را کنترل کنم که به او توجهی نکند؟ حاج آقا میان مطالبم در مورد پدر و مادرم و در مورد سادگی آنها صحبت کردم راستش رو بخواهین من گذشته خودم و موردی که برای خواهرم و مواردی شبیه به همین موضوع که برای او پیش آمده (این را که می گویم مواردی چون به قول خودش این اولین نبوده و می ترسم آخری هم نباشد) از چشم پدر و مادرم می بینم و آنها را مقصر می دانم چون اگر آنها از اول رفت و آمد ما را کنترل می کردند الان چنین مواردی پیش نمی آمد و مردم از سادگی ما سوء استفاده نمی کردند البته شاید پدر و مادرم به ما اطمینان دارند و ما از اعتماد آنها سوء استفاده کرده ایم . حاج آقا وقتی خواهرم بیرون می رود تا برمی گردد دلم خون می شود و باید با این موضوع چه طور بر خورد کنم واقعا می ترسم و بارها خواسته ام بر ترسم غلبه کنم ولی نشده ; خواهش می کنم کمکم کنید ؟ خواسته دیگری که از شما دارم این است که این موضوع مانند موضوع قبلی خصوصی باشد . ممنون التماس دعا
- [سایر] آقای مرادی سلام. وقتتون به خیر. عرض کنم حضورتون که بنده مدته 2 ساله که \"قراره\" با شخصی ازدواج کنم. با ایشون در دانشگاه آشنا شدم. دلیل اینکه تا حالا عقد نکردیم مخالفت خانواده ایشون به دلیل تفاوت سطح اقتصادی بوده.و البته پدر ایشون استاد دانشگاه و پدر من دوره ابتدایی (ششم ابتدایی) رو فقط گذروندن. خانواده ایشون این مخالفت رو از همون ابتدای امر عنوان کردن و دلیلشون این بوده که شما دو نفر نمی تونین با هم زندگی کنین و دوام زندگیتون به 1 سال هم نمی رسه.( با توجه به همون تفاوتها) توجه کنین که این نظر رو در صورتی صادر کردن که شناختی نسبت به من یا خانواده ام نداشتن و صرف وجود این تفاوتها مخالفت کردن. طبق قاعده ی \" هم کفو بودن\" که البته چون من و آقا پسر بر این عقیده بودیم که هم کفو بودن به لحاظ عقیده و ایمان و طرز تفکر در موارد مورد بحث در ازدواج و ... و نه در موارد اقتصادی و از این دسته؛ فکر می کردیم که کار اشتباهیه که ما هم با اونا هم آهنگ بشیم و قطعا ما رو هم در برابر این عکس العملمون باز خواست خواهند کرد، به همون اندازه که آنها رو به علت عذری که آوردن و در چارچوب اسلام نمی گنجه. می خوام بگم که ما این طور فکر می کنیم که اگه عرف جامعه با اونچه که پیغمبر ( ص )به ما دستور دادن نمی خونه، معنی اینکه در احکام موجود در رسالات نوشته شده \" عرفا و شرعا\" چیه؟ این شرع که پیامبر گذاشته بودن بر عرف موجود در جامعه غلبه نداره؟ اصولا منظور عرفی که بر پایه ی شرع باشه و در \" جامعه اسلامی \" عرف باشه مد نظر نبوده؟ صحبت دیگه ای که دارم اینه که در حدیثی از پیغمبر( ص ) خوندم که بدین مضمون بود : یاری کسی که به قصد دوری از محرمات و باعتماد به خدا و بامید ثواب ازدواج کند بر خدا لازم است. البته من نمی دونم شرایطی که اینو فرمودن چی بوده، ولی دیگه کم کم دارم شک می کنم که اگه ما داریک خیر رو انجام می دیم که پس چرا به نتیجه نمی رسیم! در واقع دارم شک می کنم که شاید باید این ازدواج را لغو کنم. ضمن اینکه این نکات رو هم خوبه بگم: 1- ما بعد از اینکه با کسانی که می شناختیم مشورت کردیم، دیدیم که درست فکر می کردیم و به اقدام بدون خانواده ایشون فکر کردیم( پدر ایشون بهشون گفتن که ما چون به صلاح نمی بینیم کاری برات انجام نمیدیم، تو هم هر کاری می خوای خودت انجام بده. از جانب ما محدودیتی از این نظر نداری، که احتمالا راضی به این امر نیستن ولی چاره دیگه ای هم ندیدن) 2- یه موردی که خیلی خانواده شون بهش اشاره می کنن اینه که : عشق چشم و عقلتونو کور کرده! من کتمان نمی کنم که بعد از 2 سال حتی احساس وابستگی ممکنه بوجود اومده باشه، ولی مطمئنم که کاملا حواسم بوده به احساساتم هیچ بهایی ندم، مگر در مواردی که می خواستم ببینم آیا فلان مدل احساسی آقا اذیتم می نه یا مواردی از این قبیل... که همه موارد سعی شده با قاعده های موجود در زندگی هر دومون ( دستورات اسلام +عقل) چک بشه. اینه که اولا مطمئنم شروع رابطه با احساسات نبوده و ادامه پیدا کردنش هم به این دلیل نبوده. 3- یه چیزی که خیلی نگرانم می کنه و باعث شده در مواردی که صبرم رو داشتم از دست می دادم، باز خودم رو ملزم به ادامه این رابطه بدونم این نکته بوده که من و ایشون نعمتهایی بودیم که خداوند به همدیگه نشونمون داده و اینکه بدون دلیل موجه پس بزنیمشون احتمالا عواقب سوئی هم در این دنیا و هم ان دنیا گریبانمون را خواهد گرفت. 4- خانواده ایشون و مخصوصا مادرشون کاملا درگیر تفاخر نژادی و تجمل زندگی و ... هستن و من احساس می کنم دلیل مخالفتشون هم دقیقن اینه که ما با این مدل مچ نیستیم، کما اینکه پسرشون هم از این مدل همواره ناراضی بودن. و اصولا هم چون بنده فکر می کنم که نارضایتیشون از این جهته، با تنها اومدن آقا پسر برای انجام مرسم موافقت کردم و چون همه دلایل بر پایه ی اصول و عقاید ایمانی و اسلامی مون بوده خانواده من هم به این امر راضی شدن و ازمون حمایت می کنن. نکته ای که هست اینه که خانواده ایشون علاوه بر اینکه برای پسرشون به خواستگری هم نمیان، اصولا این رابطه رو جدی نمی گیرن و اگر حرفی هم به میون بیاد مراسم رو به داد زدن یا مسخره کردن برگزار می کنن. وضعیتی که الان موجوده اینه که ایشون خارج از کشور مشغول به تحصیل هستن. بنا بر توافق 1 ماهه دیگه می خواست بیان که عقد کنیم، که مادرشون این طور گفتن که : من تا 1.5 ماهه دیگه مسافرتم و تو هم حوالی شهریور بیا که ما خودمون هر کاری لازمه بکنیم. با توجه به سابقه ای که در مورد این رابطه در طول این 2 سال و کلا در زندگی خانوادگیشون در طول 26 سال این آقا، حدس بر اینه که برنامه شون این خواهد بود که 1 ماهی هم که ایشون به ایران میان رو وقت کشی کنن که به تصور خودشون\" بالاخره یا من منصرف می شم از روی اذیت شدن ها، یا پسرشون سر عقل میاد!\" و من نمی دونم که موافقت کنم با اینکه تا شهریور هم صبر کنیم یا نه! ضمن اینکه اولا دلیل اینکه می خوایم سریعتر عقد کنیم اینه که \" بر ما که معلوم شده می خوایم با هم ازدواج کنیم، پس دیگه دلیل موجهی برای نا محرم بودن و با هم رابطه داشتن نداریم.\" از طرفی هم پدرم اینقدر آمادگی ذهنی برای هضم کردن اینکه بندا در چنین شرایطی با ایشون موقتا محرم باشیم ندارن. و من شدیدا در این باره هم نگرانم. و ثانیا احتمال اینکه ایشون بیانو تا روزهای آخر خانواده شون سر بدوننمون زیاده! کما اینکه قبل از سفر ایشون تا روز آخر پدر ایشون بهشون نگفتن که نظرشون چیه!(ایشون عید فطر سال گذشته رفتن)و اون روز هم دیگه هیچ کاری نمیشد کرد. فکر می کنم که زیاد صحبت کردم اگه راهنماییم کنین که هم ذهنم کمی شفاف تر شه نسبت به طرز فکرم و اون احادیث با توجه به اینکه در این زمینه علم لازم رو دارین ممنون میشم. چون واقعا احساس می کنم فلسفه زندگیم داره می پیچه به هم! و دیگه قدرت تصمیم گیری ازم گرفته میشه :cry مچکرم در پناه حق
مسئله مرتبط یافت نشد