http://www.islamquest.net

سلام علیکم و رحمه الله؛ سوال اول: درباره آیه قُلْ آمِنُواْ بِهِ أَوْ لاَ تُؤْمِنُواْ إِنَّ الَّذِینَ أُوتُواْ الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا یُتْلَی عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ سُجَّداً }الإسراء107 چرا در این آیه می فرماید: با چانه به خاک می افتند و سجده می کنند، در حالی که سجده یعنی گذاشتن پیشانی بر خاک؟ سوال دوم: آیا بین این آیه و نظر فقهی فقهاء که می فرمایند اگر در پیشانی زخم یا مانعی باشد شخص می تواند بر چانه خود سجده کند، آیا بین آیه و این نظر فقهاء رابطه ای است؟ سؤال سوم: در فضای مجازی سایت های متعددی از مسیحیت وجود دارد که بر ضد اسلام وپیامبر اسلام(ص) فعالیت دارند، استفاده آنان از کتاب های حدیثی اهل سنت مثل بخاری ودیگر کتاب های آنان است،این سایت های با استفاده از این نوع کتاب ها و روایاتی که در آن آمده است می گویند: در صدر اسلام مردم جهت تبرک جستن از پیامبر(ص)، به عرق ایشان تبرک می جستند و یا با خوردن آب دهان ایشان یا نوشیدن بول و یا خوردن مدفوع و یا ترشحات سینه ایشان، قصد تبرک به ایشان را داشتند. جواب شما به این مطالب چیست؟
در قسمت اول سؤال بنا بر آنچه اندیشمندان امامیه بیان کرده اند، سجده بر چانه فقط در حالت ضرورت جایز است و این آیه ناظر به شرایع پیشین است که حکمش در اسلام در حالت اختیار نسخ شده است؛ وانگهی بعضی مفسران چنین گفته اند: که این آیه منافاتی با سجده بر پیشانی ندارد و شامل آن نیز می شود؛ و   چانه از این جهت ذکر شده است که نزدیک ترین مکان در هنگام سجده به زمین چانه می باشد.   در قسمت دوم سؤال قبل از پرداختن به پاسخ، توجه به این مسئله ضروری است که به عقیده امامیه از صفاتی که برای معصومان (ع) شمرده شده است، آنان باید از هر گونه اوصافی که سبب نفرت مردم از آنان می شود؛ به دور باشند، بنابراین اگر اوصافی که به آنان نسبت داده می شود از این قبیل باشد، مورد پذیرش نیست.   حال با توجه به این مطلب در منابع امامیه دلیلی بر این که مردم از ادرار یا مدفوع حضرت رسول(ص) استفاده می کردند نداریم. و بر فرض وجود در برخی منایع اهل سنت، قابل پذیرش نیست.   اما استفاده از عرق ایشان با توجه به معطر بودن آن ایرادی ندارد؛ زیرا ایجاد تنفر نمی کرده است.
عنوان سوال:

سلام علیکم و رحمه الله؛
سوال اول: درباره آیه قُلْ آمِنُواْ بِهِ أَوْ لاَ تُؤْمِنُواْ إِنَّ الَّذِینَ أُوتُواْ الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا یُتْلَی عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ سُجَّداً }الإسراء107 چرا در این آیه می فرماید: با چانه به خاک می افتند و سجده می کنند، در حالی که سجده یعنی گذاشتن پیشانی بر خاک؟
سوال دوم: آیا بین این آیه و نظر فقهی فقهاء که می فرمایند اگر در پیشانی زخم یا مانعی باشد شخص می تواند بر چانه خود سجده کند، آیا بین آیه و این نظر فقهاء رابطه ای است؟
سؤال سوم: در فضای مجازی سایت های متعددی از مسیحیت وجود دارد که بر ضد اسلام وپیامبر اسلام(ص) فعالیت دارند، استفاده آنان از کتاب های حدیثی اهل سنت مثل بخاری ودیگر کتاب های آنان است،این سایت های با استفاده از این نوع کتاب ها و روایاتی که در آن آمده است می گویند: در صدر اسلام مردم جهت تبرک جستن از پیامبر(ص)، به عرق ایشان تبرک می جستند و یا با خوردن آب دهان ایشان یا نوشیدن بول و یا خوردن مدفوع و یا ترشحات سینه ایشان، قصد تبرک به ایشان را داشتند. جواب شما به این مطالب چیست؟


پاسخ:

در قسمت اول سؤال بنا بر آنچه اندیشمندان امامیه بیان کرده اند، سجده بر چانه فقط در حالت ضرورت جایز است و این آیه ناظر به شرایع پیشین است که حکمش در اسلام در حالت اختیار نسخ شده است؛ وانگهی بعضی مفسران چنین گفته اند: که این آیه منافاتی با سجده بر پیشانی ندارد و شامل آن نیز می شود؛ و   چانه از این جهت ذکر شده است که نزدیک ترین مکان در هنگام سجده به زمین چانه می باشد.   در قسمت دوم سؤال قبل از پرداختن به پاسخ، توجه به این مسئله ضروری است که به عقیده امامیه از صفاتی که برای معصومان (ع) شمرده شده است، آنان باید از هر گونه اوصافی که سبب نفرت مردم از آنان می شود؛ به دور باشند، بنابراین اگر اوصافی که به آنان نسبت داده می شود از این قبیل باشد، مورد پذیرش نیست.   حال با توجه به این مطلب در منابع امامیه دلیلی بر این که مردم از ادرار یا مدفوع حضرت رسول(ص) استفاده می کردند نداریم. و بر فرض وجود در برخی منایع اهل سنت، قابل پذیرش نیست.   اما استفاده از عرق ایشان با توجه به معطر بودن آن ایرادی ندارد؛ زیرا ایجاد تنفر نمی کرده است.





سوال مرتبط یافت نشد
مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین