http://www.islamquest.net

سلام لطفا توضیح دهید. با یکی از دشمنان شیعه بحث و گفت و گویی داشتم و سر انجام به بحث حدیثی درباره موسی (ع) رسیده که در حالت عریان به دنبال یک سنگی می گشت. آنچه برای من جالب توجه است این است که او می گفت این حدیث مورد پذیرش شیعه است که در کتب آنها آمده است. از باب مثال: قمی این حدیث را از ابی بصیر از عبد الله در تفسیر خود نقل می کند که بنی اسرایل پیامبر موسی (ع) را به عدم آلت رجولیت متهم کردند؛ زیرا به هنگام شست و شوی بدن خویش و یا انجام غسل خلوت می‌کرد که کسی او را نبیند. یک روز موسی برای غسل به کنار رود خانه می رفت و لباس خود را روی سنگ گذاشت. خداوند به سنگ دستور داد که از موسی به دور شود تا بنی اسرائیل او را بیبنند. سپس آنها متوجه شدند که پندار آن درست نبود و خدواند آیه ای را نازل فرمود که: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسَی فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا"؛ هان ای مردم با ایمان! بسان آن کسانی نباشید که با بافته‌های ناروا و ناسنجیده خود موسی (ع) را رنجانیدند و خدا او را از بافته‌ها و پندارهای ناروا و ظالمانه آنان پاک و پاکیزه معرفی کرد. مرحوم طبرسی در مجمع البیان، این حدیث را ثابت و تقریر کرده که حضرت موسی بسیار انسان با حیا و آبرومندی بود، به گونه‌ای که به هنگام شست و شوی بدن خویش و یا انجام غسل خلوت می‌کرد، و بهانه‌جویان برایشان این دروغ را ساختند و پخش کردند که او در بدن خویش عیب و نقصی دارد و از سلامت و زیبایی اندام بی‌بهره است، و به همین جهت خویشتن را به هنگام نظافت و شست و شو از چشمها نهان می‌دارد؛ زمانی که از آنان پرسیدند، او چه عیب و نقصی دارد؟ به دروغ و ناروا گفتند: او به بیماری (برص) و یا ناراحتی بیضه و باد فتق گرفتار است. پس از این بافته‌های ظالمانه و ناروای آنان، روزی موسی در گوشه‌ای لباس خود را برای انجام غسل بیرون آورد و روی سنگی نهاد، آن سنگ درغلطید و لباس وی را برد، او آمد تا لباس خود را برگیرد که چشم گروهی از بنی‌اسرائیل بر اندام برهنه او افتاد و دیدند که او زیباترین و متناسب‌ترین اندام‌ها را دارد؛ و بدین وسیله خدا دروغ و بافته بی‌اساس آنان را افشا ساخت و موسی را از تهمت‌های آنان پاک و پاکیزه معرّفی نمود. آیا این حدیث حقیقت دارد که مرحوم طبرسی در مجمع البیان و علی بن ابراهیم قمی در تفسیر القمی این روایت را نقل فرمودند؟ آیا تفسیر دیگری از مفسران شیعه در مورد آیه مورد بحث وجود دارد؟ در واقع تفسیر این آیه چگونه است؟ و کدام تفسیر از آن باید مورد پذیرش ما باشد؟
درباره آیه: " یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسی‏ فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قالُوا"، تفاسیر گوناگونی وجود دارد. ماجرای کشف عورت حضرت موسی (ع) یکی از این تفاسیر است. اما اثبات چنین تفسیری برای این آیه کمی بعید به نظر می رسد. این در حالی است که اگر تفسیر مورد نظر در این آیه اثبات شود، باز هم اشکالی در مورد عصمت آن حضرت به وجود نمی آید؛ چون   اولاً: این امر غیر اختیاری بوده است و ثانیاً: کشف عورت از حضرت موسی (ع) در آن حالت که همه بر او عیب و نقص می گذاشتند، باعث شد تا دید و نظر مردم عوض شود. لذا نه تنها این قضیه موجب تنفر و در نتیجه نقض عصمت نمی شود، بلکه خود به نوعی از نفرت و تهمت مردم نیز جلوگیری می کند.  
عنوان سوال:

سلام لطفا توضیح دهید.
با یکی از دشمنان شیعه بحث و گفت و گویی داشتم و سر انجام به بحث حدیثی درباره موسی (ع) رسیده که در حالت عریان به دنبال یک سنگی می گشت. آنچه برای من جالب توجه است این است که او می گفت این حدیث مورد پذیرش شیعه است که در کتب آنها آمده است. از باب مثال: قمی این حدیث را از ابی بصیر از عبد الله در تفسیر خود نقل می کند که بنی اسرایل پیامبر موسی (ع) را به عدم آلت رجولیت متهم کردند؛ زیرا به هنگام شست و شوی بدن خویش و یا انجام غسل خلوت می‌کرد که کسی او را نبیند. یک روز موسی برای غسل به کنار رود خانه می رفت و لباس خود را روی سنگ گذاشت. خداوند به سنگ دستور داد که از موسی به دور شود تا بنی اسرائیل او را بیبنند. سپس آنها متوجه شدند که پندار آن درست نبود و خدواند آیه ای را نازل فرمود که: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسَی فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا"؛ هان ای مردم با ایمان! بسان آن کسانی نباشید که با بافته‌های ناروا و ناسنجیده خود موسی (ع) را رنجانیدند و خدا او را از بافته‌ها و پندارهای ناروا و ظالمانه آنان پاک و پاکیزه معرفی کرد.
مرحوم طبرسی در مجمع البیان، این حدیث را ثابت و تقریر کرده که حضرت موسی بسیار انسان با حیا و آبرومندی بود، به گونه‌ای که به هنگام شست و شوی بدن خویش و یا انجام غسل خلوت می‌کرد، و بهانه‌جویان برایشان این دروغ را ساختند و پخش کردند که او در بدن خویش عیب و نقصی دارد و از سلامت و زیبایی اندام بی‌بهره است، و به همین جهت خویشتن را به هنگام نظافت و شست و شو از چشمها نهان می‌دارد؛ زمانی که از آنان پرسیدند، او چه عیب و نقصی دارد؟ به دروغ و ناروا گفتند: او به بیماری (برص) و یا ناراحتی بیضه و باد فتق گرفتار است. پس از این بافته‌های ظالمانه و ناروای آنان، روزی موسی در گوشه‌ای لباس خود را برای انجام غسل بیرون آورد و روی سنگی نهاد، آن سنگ درغلطید و لباس وی را برد، او آمد تا لباس خود را برگیرد که چشم گروهی از بنی‌اسرائیل بر اندام برهنه او افتاد و دیدند که او زیباترین و متناسب‌ترین اندام‌ها را دارد؛ و بدین وسیله خدا دروغ و بافته بی‌اساس آنان را افشا ساخت و موسی را از تهمت‌های آنان پاک و پاکیزه معرّفی نمود.
آیا این حدیث حقیقت دارد که مرحوم طبرسی در مجمع البیان و علی بن ابراهیم قمی در تفسیر القمی این روایت را نقل فرمودند؟ آیا تفسیر دیگری از مفسران شیعه در مورد آیه مورد بحث وجود دارد؟ در واقع تفسیر این آیه چگونه است؟ و کدام تفسیر از آن باید مورد پذیرش ما باشد؟


پاسخ:

درباره آیه: " یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسی‏ فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قالُوا"، تفاسیر گوناگونی وجود دارد. ماجرای کشف عورت حضرت موسی (ع) یکی از این تفاسیر است. اما اثبات چنین تفسیری برای این آیه کمی بعید به نظر می رسد. این در حالی است که اگر تفسیر مورد نظر در این آیه اثبات شود، باز هم اشکالی در مورد عصمت آن حضرت به وجود نمی آید؛ چون   اولاً: این امر غیر اختیاری بوده است و ثانیاً: کشف عورت از حضرت موسی (ع) در آن حالت که همه بر او عیب و نقص می گذاشتند، باعث شد تا دید و نظر مردم عوض شود. لذا نه تنها این قضیه موجب تنفر و در نتیجه نقض عصمت نمی شود، بلکه خود به نوعی از نفرت و تهمت مردم نیز جلوگیری می کند.  





سوال مرتبط یافت نشد
مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین