ثابت
ثابِت، اصطلاحی است در کلام معتزله که بحث‌های مختلفی را در فلسفه و کلام به همراه داشته، و در شکل‌گیری نظریات عرفانی مؤثر بوده است.
آیا با توجه به این روایت که کل بدن زن عورت است، می‌توان ثابت کرد که موی سر زن هم الزاماً باید پوشیده شود؟
پاسخ به این پرسش به صورت خلاصه در نکات زیر بیان می‌شود و باید برای مباحث تفصیلی آن به منابع فقهی و روایی مراجعه نمود. یک. روایاتی که دلالت دارند «کل زن عورت است» در منابع شیعه و اهل سنت به الفاظ گوناگون نقل شده است؛ در منابع روایی اهل سنت با الفاظی مانند «المرأة عورة»،[1] «النساء عورة»[2] و نظیر آن آمده است، اما مضمون آن در منابع حدیثی و فقهی شیعه آمده است؛ مانند این که پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «إِنَّمَا النِّسَاءُ عِیٌّ وَ عَوْرَةٌ فَاسْتُرُوا الْعَوْرَةَ بِالْبُیُوتِ وَ اسْتُرُوا الْعِیَّ بِالسُّکُوت»؛[3] زنان در گفت‌وگوی با همسران خود نمی‌توانند مقصود خود را بیان کنند و موجودی لطیف هستند که نیاز شدید به حفظ و حراست دارند، لذا مردان ویژگی اوّل آنها را با سکوت و خاموشی خود و ویژگی دوّم را با نگهداری آنان در منازل بپوشانند. دو. از جهت سندی این روایت پذیرفته می‌شود؛ زیرا هم این دسته از روایات در منابع شیعه و اهل سنت –با اندک اختلاف در الفاظ- آمده و هم فقها بر دلالت و محتوای آن بر وجوب پوشش اتفاق نظر دارند.[4] سه. جهت آگاهی درباره‌ی معنای این روایت و وجه تعبیر زن به عورت در روایات، نمایه «معنای عورت در قرآن و روایات»، سؤال 8303 را مطالعه کنید. چهار. به اتفاق فقها؛ کل بدن زن عورت است،[5] اما گردی صورت و دست‌ها تا مچ استثنا شده[6] و جزو عورت حساب نمی‌شود؛[7] زیرا طبق این روایت و روایات دیگر، اصل اوّلی بر این است که زنان باید تمام بدن خود را از نامحرم بپوشانند، ولی طبق روایات دیگر موارد مزبور استثنا شده، و این استثنا به منزله‌ی یک قاعده‌ی ثانوی است. به دیگر سخن؛ با توجه به روایاتی که دلالت دارند بر این‌که زن، عورت است به ضمیمه‌ی آیات و روایات دیگری[8] که دلالت بر وجوب پوشش بانوان در برابر نامحرم دارند، فهمیده می‌شود که بانوان باید غیر از موارد استثنا شده، دیگر اعضای بدن –حتی سر و موی- خود را از نامحرم بپوشانند.[9] در واقع؛ این دسته از روایات (المرأة عورة)، ارشاد، بلکه معیاری برای احکام حجاب می‌شوند؛ به این بیان؛ چون کل بدن زن عورت است، پس باید موی سر خود را از نامحرم بپوشاند. همچنین پای‌بند به دیگر احکام شرع مقدّس درباره‌ی پوشش باشد. [1] . سنن الترمذی، باب «ما جاء فی کراهیة الدخول علی المغیبات»، ح 1093؛ ابن منذر، الاوسط، کتاب الامامة، «ابواب صلاة النساء فی جماعة»، ح 2051؛ و «ابواب ما یجب علی الرجل و المرأة»، ح 2359. [2] . ابی شیبة کوفی، عبدالله بن محمد، مصنف ابن ابی شیبة، ج 3، ص 467، دارالفکر، بیروت، 1409ق؛ طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، باب دوم، ح 8822. [3] . شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ج 3، ص 390، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1413ق. [4] . طباطبایی بروجردی، آقا حسین، تبیان الصلاة، مقرر: صافی گلپایگانی، علی، ج 3، ص 250 و 251، گنج عرفان للطباعة و النشر، قم، چاپ اول، 1426ق. [5] . عاملی کرکی (محقق ثانی)، علی بن حسین‌، جامع المقاصد فی شرح القواعد،‌ ج 2، ص 96، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ دوم، 1414ق؛ فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام، ج 3، ص 234، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1416ق. [6] . ر.ک: نمایه‌های «استثنائات حجاب»، سؤال 5958؛ «محدوده حجاب بانوان»، سؤال 15582. [7] . علامه حلّی، حسن بن یوسف، قواعد الأحکام فی معرفة الحلال و الحرام، ج 1، ص 257، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1413ق؛ عاملی (شهید اول)، محمد بن مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الإمامیة، ج 1، ص 147، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1417ق؛ شیخ الشریعة اصفهانی، فتح اللّه بن محمد جواد، أحکام الصلاة، ص 46، کتابخانه امام امیر المؤمنین علی علیه السلام، قم، چاپ اول، 1404ق. [8] . ر.ک: نمایه‌های «حجاب در اسلام»، سؤال 431؛ «تفسیر آیه های 30 و31 سورۀ نور»، سؤال 4020؛ «کیفیت تشریع حجاب»، سؤال 11202. [9] . ر.ک: اشتهاردی، علی پناه، مدارک العروة، ج 12، ص 476 – 478، دار الأسوة للطباعة و النشر، تهران، چاپ اول، 1417ق.
پاسخ به این پرسش به صورت خلاصه در نکات زیر بیان می‌شود و باید برای مباحث تفصیلی آن به منابع فقهی و روایی مراجعه نمود. یک. روایاتی که دلالت دارند «کل زن عورت است» در منابع شیعه و اهل سنت به الفاظ گوناگون نقل شده است؛ در منابع روایی اهل سنت با الفاظی مانند «المرأة عورة»،[1] «النساء عورة»[2] و نظیر آن آمده است، اما مضمون آن در منابع حدیثی و فقهی شیعه آمده است؛ مانند این که پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «إِنَّمَا النِّسَاءُ عِیٌّ وَ عَوْرَةٌ فَاسْتُرُوا الْعَوْرَةَ بِالْبُیُوتِ وَ اسْتُرُوا الْعِیَّ بِالسُّکُوت»؛[3] زنان در گفت‌وگوی با همسران خود نمی‌توانند مقصود خود را بیان کنند و موجودی لطیف هستند که نیاز شدید به حفظ و حراست دارند، لذا مردان ویژگی اوّل آنها را با سکوت و خاموشی خود و ویژگی دوّم را با نگهداری آنان در منازل بپوشانند. دو. از جهت سندی این روایت پذیرفته می‌شود؛ زیرا هم این دسته از روایات در منابع شیعه و اهل سنت –با اندک اختلاف در الفاظ- آمده و هم فقها بر دلالت و محتوای آن بر وجوب پوشش اتفاق نظر دارند.[4] سه. جهت آگاهی درباره‌ی معنای این روایت و وجه تعبیر زن به عورت در روایات، نمایه «معنای عورت در قرآن و روایات»، سؤال 8303 را مطالعه کنید. چهار. به اتفاق فقها؛ کل بدن زن عورت است،[5] اما گردی صورت و دست‌ها تا مچ استثنا شده[6] و جزو عورت حساب نمی‌شود؛[7] زیرا طبق این روایت و روایات دیگر، اصل اوّلی بر این است که زنان باید تمام بدن خود را از نامحرم بپوشانند، ولی طبق روایات دیگر موارد مزبور استثنا شده، و این استثنا به منزله‌ی یک قاعده‌ی ثانوی است. به دیگر سخن؛ با توجه به روایاتی که دلالت دارند بر این‌که زن، عورت است به ضمیمه‌ی آیات و روایات دیگری[8] که دلالت بر وجوب پوشش بانوان در برابر نامحرم دارند، فهمیده می‌شود که بانوان باید غیر از موارد استثنا شده، دیگر اعضای بدن –حتی سر و موی- خود را از نامحرم بپوشانند.[9] در واقع؛ این دسته از روایات (المرأة عورة)، ارشاد، بلکه معیاری برای احکام حجاب می‌شوند؛ به این بیان؛ چون کل بدن زن عورت است، پس باید موی سر خود را از نامحرم بپوشاند. همچنین پای‌بند به دیگر احکام شرع مقدّس درباره‌ی پوشش باشد. [1] . سنن الترمذی، باب «ما جاء فی کراهیة الدخول علی المغیبات»، ح 1093؛ ابن منذر، الاوسط، کتاب الامامة، «ابواب صلاة النساء فی جماعة»، ح 2051؛ و «ابواب ما یجب علی الرجل و المرأة»، ح 2359. [2] . ابی شیبة کوفی، عبدالله بن محمد، مصنف ابن ابی شیبة، ج 3، ص 467، دارالفکر، بیروت، 1409ق؛ طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، باب دوم، ح 8822. [3] . شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ج 3، ص 390، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1413ق. [4] . طباطبایی بروجردی، آقا حسین، تبیان الصلاة، مقرر: صافی گلپایگانی، علی، ج 3، ص 250 و 251، گنج عرفان للطباعة و النشر، قم، چاپ اول، 1426ق. [5] . عاملی کرکی (محقق ثانی)، علی بن حسین‌، جامع المقاصد فی شرح القواعد،‌ ج 2، ص 96، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ دوم، 1414ق؛ فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام، ج 3، ص 234، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1416ق. [6] . ر.ک: نمایه‌های «استثنائات حجاب»، سؤال 5958؛ «محدوده حجاب بانوان»، سؤال 15582. [7] . علامه حلّی، حسن بن یوسف، قواعد الأحکام فی معرفة الحلال و الحرام، ج 1، ص 257، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1413ق؛ عاملی (شهید اول)، محمد بن مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الإمامیة، ج 1، ص 147، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1417ق؛ شیخ الشریعة اصفهانی، فتح اللّه بن محمد جواد، أحکام الصلاة، ص 46، کتابخانه امام امیر المؤمنین علی علیه السلام، قم، چاپ اول، 1404ق. [8] . ر.ک: نمایه‌های «حجاب در اسلام»، سؤال 431؛ «تفسیر آیه های 30 و31 سورۀ نور»، سؤال 4020؛ «کیفیت تشریع حجاب»، سؤال 11202. [9] . ر.ک: اشتهاردی، علی پناه، مدارک العروة، ج 12، ص 476 – 478، دار الأسوة للطباعة و النشر، تهران، چاپ اول، 1417ق.
عنوان سوال:
آیا با توجه به این روایت که کل بدن زن عورت است، می‌توان ثابت کرد که موی سر زن هم الزاماً باید پوشیده شود؟
پاسخ:
پاسخ به این پرسش به صورت خلاصه در نکات زیر بیان می‌شود و باید برای مباحث تفصیلی آن به منابع فقهی و روایی مراجعه نمود. یک. روایاتی که دلالت دارند «کل زن عورت است» در منابع شیعه و اهل سنت به الفاظ گوناگون نقل شده است؛ در منابع روایی اهل سنت با الفاظی مانند «المرأة عورة»،[1] «النساء عورة»[2] و نظیر آن آمده است، اما مضمون آن در منابع حدیثی و فقهی شیعه آمده است؛ مانند این که پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «إِنَّمَا النِّسَاءُ عِیٌّ وَ عَوْرَةٌ فَاسْتُرُوا الْعَوْرَةَ بِالْبُیُوتِ وَ اسْتُرُوا الْعِیَّ بِالسُّکُوت»؛[3] زنان در گفت‌وگوی با همسران خود نمی‌توانند مقصود خود را بیان کنند و موجودی لطیف هستند که نیاز شدید به حفظ و حراست دارند، لذا مردان ویژگی اوّل آنها را با سکوت و خاموشی خود و ویژگی دوّم را با نگهداری آنان در منازل بپوشانند. دو. از جهت سندی این روایت پذیرفته می‌شود؛ زیرا هم این دسته از روایات در منابع شیعه و اهل سنت –با اندک اختلاف در الفاظ- آمده و هم فقها بر دلالت و محتوای آن بر وجوب پوشش اتفاق نظر دارند.[4] سه. جهت آگاهی درباره‌ی معنای این روایت و وجه تعبیر زن به عورت در روایات، نمایه «معنای عورت در قرآن و روایات»، سؤال 8303 را مطالعه کنید. چهار. به اتفاق فقها؛ کل بدن زن عورت است،[5] اما گردی صورت و دست‌ها تا مچ استثنا شده[6] و جزو عورت حساب نمی‌شود؛[7] زیرا طبق این روایت و روایات دیگر، اصل اوّلی بر این است که زنان باید تمام بدن خود را از نامحرم بپوشانند، ولی طبق روایات دیگر موارد مزبور استثنا شده، و این استثنا به منزله‌ی یک قاعده‌ی ثانوی است. به دیگر سخن؛ با توجه به روایاتی که دلالت دارند بر اینکه زن، عورت است به ضمیمه‌ی آیات و روایات دیگری[8] که دلالت بر وجوب پوشش بانوان در برابر نامحرم دارند، فهمیده می‌شود که بانوان باید غیر از موارد استثنا شده، دیگر اعضای بدن –حتی سر و موی- خود را از نامحرم بپوشانند.[9] در واقع؛ این دسته از روایات (المرأة عورة)، ارشاد، بلکه معیاری برای احکام حجاب می‌شوند؛ به این بیان؛ چون کل بدن زن عورت است، پس باید موی سر خود را از نامحرم بپوشاند. همچنین پای‌بند به دیگر احکام شرع مقدّس درباره‌ی پوشش باشد. [1] . سنن الترمذی، باب «ما جاء فی کراهیة الدخول علی المغیبات»، ح 1093؛ ابن منذر، الاوسط، کتاب الامامة، «ابواب صلاة النساء فی جماعة»، ح 2051؛ و «ابواب ما یجب علی الرجل و المرأة»، ح 2359. [2] . ابی شیبة کوفی، عبدالله بن محمد، مصنف ابن ابی شیبة، ج 3، ص 467، دارالفکر، بیروت، 1409ق؛ طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، باب دوم، ح 8822. [3] . شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ج 3، ص 390، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1413ق. [4] . طباطبایی بروجردی، آقا حسین، تبیان الصلاة، مقرر: صافی گلپایگانی، علی، ج 3، ص 250 و 251، گنج عرفان للطباعة و النشر، قم، چاپ اول، 1426ق. [5] . عاملی کرکی (محقق ثانی)، علی بن حسین، جامع المقاصد فی شرح القواعد، ج 2، ص 96، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ دوم، 1414ق؛ فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام، ج 3، ص 234، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1416ق. [6] . ر.ک: نمایه‌های «استثنائات حجاب»، سؤال 5958؛ «محدوده حجاب بانوان»، سؤال 15582. [7] . علامه حلّی، حسن بن یوسف، قواعد الأحکام فی معرفة الحلال و الحرام، ج 1، ص 257، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1413ق؛ عاملی (شهید اول)، محمد بن مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الإمامیة، ج 1، ص 147، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1417ق؛ شیخ الشریعة اصفهانی، فتح اللّه بن محمد جواد، أحکام الصلاة، ص 46، کتابخانه امام امیر المؤمنین علی علیه السلام، قم، چاپ اول، 1404ق. [8] . ر.ک: نمایه‌های «حجاب در اسلام»، سؤال 431؛ «تفسیر آیه های 30 و31 سورۀ نور»، سؤال 4020؛ «کیفیت تشریع حجاب»، سؤال 11202. [9] . ر.ک: اشتهاردی، علی پناه، مدارک العروة، ج 12، ص 476 – 478، دار الأسوة للطباعة و النشر، تهران، چاپ اول، 1417ق.
- [آیت الله اردبیلی] در صورت عدم توجه و تقید کافی زن به رعایت پوشش مورد تأکید شرع مقدس مبنی بر ضرورت پوشیده بودن کامل موی سر و عدم استفاده از پوششی که منجر به نمایان شدن برجستگیهای بدن می‌شود، آیا این حق برای مرد به وجود می‌آید که ایشان را ملزم به استفاده از چادر نماید؟
- [سایر] نقل شده است؛ رسول اکرم(ص) به مردی فرمود: (خواهرت موهایش را به تو نشان ندهد بهتر است)؛ آیا می‌توان از این روایت نتیجهگیری کرد که پوشش موی سر در مقابل محارم مستحب است؟
- [سایر] درباره شانه کردن موی سر روایت یا حدیثی موجود می باشد؟
- [آیت الله مظاهری] اگر محرم، قسمتی از موی سر خود را بتراشد یا تعدادی از موی سر یا صورت یا بدن خود را بگیرد، کفّاره دارد؟
- [آیت الله مظاهری] اگر موی سر یا صورت یا بدن محرم بواسطه شانه کردن مو یا خاراندن بدن، ریزش کند چه حکمی دارد؟
- [آیت الله سبحانی] آیا ماساژ دادن بدن مرد به وسیله مرد و بدن زن به وسیله زن در یک فضای محدود با رعایت ستر عورت جایز است؟
- [سایر] حکم نگاه زن به بدن پسر بچه ممیز (به جز عورت او) چیست؟
- [آیت الله خامنه ای] اگر زن در حال طواف موی یا دیگر اعضای بدن را نپوشاند چه حکمی دارد؟
- [سایر] آیا اطلاق کلمه عورت به "زن " در روایات منافاتی با معنای آن در قرآن ندارد؟
- [سایر] با سلام. نگاه کردن به موی سر- گردن -پا و دست خواهر زن چه حکمی دارد آیا گناه است. چون بعضی اوقات در هنگام صحبت گردن و موی سر آنها دیده می‌شود. باتشکر
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] زن باید بدن و موی خود را از مرد نامحرم بپوشاند و بهتر آن است که بدن و موی خود را از پسری هم که بالغ نشده ولی خوب و بد را می فهمد بپوشاند.
- [آیت الله بروجردی] زن باید بدن و موی خود را از مرد نامحرم بپوشاند، بلکه احتیاط واجب آن است که بدن و موی خود را از پسری هم که بالغ نشده ولی خوب و بد را میفهمد بپوشاند.
- [آیت الله خوئی] زن باید بدن و موی خود را از مرد نامحرم بپوشاند و بهتر آن است که بدن و موی خود را از پسری هم که بالغ نشده ولی خوب و بد را میفهمد بپوشاند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه میت مرد را مرد غسل دهد و یا میت زن را زن غسل دهد، جایز است غیر از عورت، بدن او را برهنه کند.
- [آیت الله شبیری زنجانی] زن باید بدن و موی خود را از مرد نامحرم بپوشاند و احتیاط مستحبّ آن است که بدن و موی خود را از پسری هم که بالغ نشده ولی خوب و بد را میفهمد بپوشاند. لخت شدن زن مسلمان در نزد زن اهل کتاب جایز نیست.
- [آیت الله مظاهری] پس از جدا شدن مو از سر زن، نگاه نامحرم به آن مانعی ندارد و همچنین است دست کشیدن مرد نامحرم به آن و خرید و فروش آن، بنابراین ساختن کلاهگیس از موی زن دیگر، و یا وصل موی زنی به سر زن دیگر اشکال ندارد.
- [آیت الله سیستانی] بنابر احتیاط جایز نیست انسان در مرگ کسی صورت و بدن خود را بخراشد ، و موی خود را قطع کند ، ولی به سر و صورت زدن جایز است .
- [آیت الله سبحانی] هر گاه پرستار و یا طبیب ناچار باشد دست به عورت بیمار بزند باید دستکش در دست کند که دست او به عورت آنها نرسد و همچنین است اگر پرستار و یا طبیب مرد ناچار شود دست به بدن زن بزند یا پرستار و طبیب زن دست به بدن مرد بزند باید دستکش در دست کنند، مگر این که ضرورتی در کار باشد.
- [آیت الله سیستانی] زن باید موی سر و بدن غیر از صورت و دستهای خود را از مرد نامحرم بپوشاند ، و احتیاط لازم آن است که بدن و موی خود را از پسری هم که بالغ نشده ولی خوب و بد را میفهمد و احتمال می‌رود که نگاهش به بدن زن موجب تحریک شهوتش شود ، بپوشاند ، ولی زن میتواند صورت و دستهایش را تا مچ از مرد نامحرم نپوشاند ، مگر در صورتی که بترسد به حرام بیفتد ، یا به قصد مبتلا کردن مرد به نگاه حرام باشد ، که پوشانیدن در این دو صورت واجب است .
- [آیت الله بهجت] نگاه کردن به عورت دیگری، حتی به عورت بچه ممیزی که خوب و بد را میفهمد، حرام است، ولی زن و شوهر میتوانند به تمام بدن یکدیگر، چه ظاهر و چه باطن، نگاه کنند.