سلام. وجود قوّه‌ی عقلانی در کنار قوّه‌ی شهوانی که یک‌جا در انسان جمع شده را چگونه می‌توان تحلیل کرد؟ یک انسان هم برای مظلومیت امام حسین(ع) گریه و ناله می‌کند، نماز می‌خواند و ... بعد همین انسان خودش را برای یک رابطه‌ی جنسی با همسر (شهوت) مهیا می‌کند! چگونه می‌شود واکنش‌های عقلانی و شهوانی را توجیه کرد؟ وجود خوی حیوانی در کنار رفتار انسانی آدم را آزار می‌دهد پس چرا هم شهوت و هم عقل؟

می‌دانیم که انسان‌ها علاوه بر نیازهای معنوی و قوّۀ عقل که آنها را از دیگر موجودات مادّی متمایز کرده و عنوان «اشرف مخلوقات» را به آنان می‌بخشد، در زندگی دنیا، نیازهای مادی بسیاری را نیز دارند که در این زمینه با دیگر موجودات زنده، مشترک می‌باشند. اما آنچه در این زمینه باید دانست، آن است که برطرف کردن نیازهای جنسی خدادادی - و یا به تعبیری، نیازهای شهوانی - از راه صحیح و مشروع آن، رخدادی است که از عقل و معنویت سرچشمه می‌گیرد و با آن تعارضی ندارد. آنچه با عقل و معنویت ناسازگار است، آن است که هدف اصلی از زندگی را لذایذ جسمانی مانند خوراک، پوشاک، روابط جنسی و ... قرار دهیم که در این صورت نه تنها تفاوتی با حیوانات نخواهیم داشت،[1] بلکه از آنان نیز پست‌تر به شمار خواهیم آمد؛[2] زیرا چهارپایان بدون داشتن قوّۀ عقل، تمام هم و غم خود را در این امور متمرکز می‌کنند ولی انسان‌های دنیاپرست با این‌که قوۀ عقل را دارند، آن را به فعلیّت نبخشیده، و نمی‌اندیشند. بر این اساس، بهره‌برداری مناسب و مشروع از لذت‌های دنیا، نه تنها با عقل مخالف نیست، بلکه دستوری از جانب عقل است که توسط فرستادگان خدا نیز مورد تأیید قرار گرفته است. ابوذر غفاری بعد از شنیدن این موضوع که روابط جنسی حلال دارای ثواب اخروی نیز می‌باشد، دچار شگفتی شده و به پیامبر اکرم(ص) عرضه می‌دارد: آیا با آن‌که از چنین روابطی، لذت دنیوی می‌برم، مستحق پاداش نیز هستم؟! پیامبر(ص) در پاسخ فرمودند: همان‌گونه که اگر این روابط را به صورت نامشروع (و بدون در نظر گرفتن عقل و معنویت) انجام می‌دادی، مستحق مجازات اخروی بودی، اکنون که این روابط به صورت مشروع انجام شده، مستحق پاداش نیز خواهی بود(و این جای شگفتی ندارد).[3]   [1] . اشاره به این آیه شریفه: «خداوند کسانی را که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغ‌هایی از بهشت می‏کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است در حالی که کافران از متاع زودگذر دنیا بهره می‌گیرند و همچون چهارپایان می‌خورند، و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست»؛ محمد، 12. [2] . همان‌طورکه در قرآن کریم می‌خوانیم: «به یقین، گروه بسیاری از جن و انس را برای دوزخ آفریدیم آنها دل‌ها [عقل‌ها]یی دارند که با آن (اندیشه نمی‌کنند، و) نمی‌فهمند و چشمانی که با آن نمی‌بینند و گوش‌هایی که با آن نمی‌شنوند آنها همچون چهارپایانند، بلکه گمراه‌تر! اینان همان غافلانند (چرا که با داشتن همه‏گونه امکانات هدایت، باز هم گمراهند)»؛ اعراف، 179. [3] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 5، ص 496، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.