با سلام. من تعدادی از نمازهایم را در دلم خواندم به عبارتی، حمد و سوره را در دلم می‌‌خواندم، البته در نمازها شاید بخشی را آرام و بخشی از سوره‌ها را در دلم خواندم؛ حال من مدتی است فهمیدم نماز را باید طوری قرائت کنم که حداقل صدایم را خودم بشنوم؛ حکم شرعی نمازهایی که خواندم چیست؟ در ضمن من تعداد نمازهای خوانده شده بدین شکل را نمی‌دانم. من از روی ناآگاهی این‌چنین می‌‌خواندم و از لحظه اطلاع دیگر تکرار نشده.
اگر مرادتان آن است که کلمات را بر زبان نیاورده و تنها در دلتان خوانده‌اید، هر مقدار از نمازهایی را که یقین دارید به صورت مذکور خوانده‌اید، صحیح نیست و باید قضا نمایید و نسبت به مقدار مشکوک وظیفه‌ای ندارید. با این حال، برخی از فقها در این باره می‌گویند در صورتی که نسبت به این مسئله جاهل قاصر[1] بوده است، نمازها صحیح است. ضمائم: پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است: [2] حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ا‌ی (مد ظله العالی): هر مقدار از نمازهایی را که یقین دارید به صورت مذکور خوانده‌اید، صحیح نیست و باید قضا نمایید و نسبت به مقدار مشکوک وظیفه‌ای ندارید. حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی): اگر از روی جهل قصوری بوده نمازها صحیح است. حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی): آن مقدار که یقین دارید اشتباه خوانده‌اید بجا می‌آورید، و نسبت به مقدار مشکوک وظیفه‌ای ندارید. حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی): اگر منظور این است که جملات نماز را به زبان نیاورده‌اید و تنها از قلبتان گذرانده‌اید، نمازها باطل است و باید قضا کنید.   [1] . یعنی نسبت به آموختن مسئله معذور بوده و دسترسی برای یاد گرفتن آن، نداشته است، "یا احتمال نمی‌داده که تکلیف متوجه او باشد، و به این جهت تحقیق نکرده، جاهل قاصر است." نک:گلپایگانی، سید محمد رضا،مجمع المسائل،ج4، ص 179،دار القرآن الکریم،قم،1409ق. [2] . استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه ای، سیستانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.  
عنوان سوال:

با سلام. من تعدادی از نمازهایم را در دلم خواندم به عبارتی، حمد و سوره را در دلم می‌‌خواندم، البته در نمازها شاید بخشی را آرام و بخشی از سوره‌ها را در دلم خواندم؛ حال من مدتی است فهمیدم نماز را باید طوری قرائت کنم که حداقل صدایم را خودم بشنوم؛ حکم شرعی نمازهایی که خواندم چیست؟ در ضمن من تعداد نمازهای خوانده شده بدین شکل را نمی‌دانم. من از روی ناآگاهی این‌چنین می‌‌خواندم و از لحظه اطلاع دیگر تکرار نشده.


پاسخ:

اگر مرادتان آن است که کلمات را بر زبان نیاورده و تنها در دلتان خوانده‌اید، هر مقدار از نمازهایی را که یقین دارید به صورت مذکور خوانده‌اید، صحیح نیست و باید قضا نمایید و نسبت به مقدار مشکوک وظیفه‌ای ندارید. با این حال، برخی از فقها در این باره می‌گویند در صورتی که نسبت به این مسئله جاهل قاصر[1] بوده است، نمازها صحیح است. ضمائم: پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است: [2] حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ا‌ی (مد ظله العالی): هر مقدار از نمازهایی را که یقین دارید به صورت مذکور خوانده‌اید، صحیح نیست و باید قضا نمایید و نسبت به مقدار مشکوک وظیفه‌ای ندارید. حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی): اگر از روی جهل قصوری بوده نمازها صحیح است. حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی): آن مقدار که یقین دارید اشتباه خوانده‌اید بجا می‌آورید، و نسبت به مقدار مشکوک وظیفه‌ای ندارید. حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی): اگر منظور این است که جملات نماز را به زبان نیاورده‌اید و تنها از قلبتان گذرانده‌اید، نمازها باطل است و باید قضا کنید.   [1] . یعنی نسبت به آموختن مسئله معذور بوده و دسترسی برای یاد گرفتن آن، نداشته است، "یا احتمال نمی‌داده که تکلیف متوجه او باشد، و به این جهت تحقیق نکرده، جاهل قاصر است." نک:گلپایگانی، سید محمد رضا،مجمع المسائل،ج4، ص 179،دار القرآن الکریم،قم،1409ق. [2] . استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه ای، سیستانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.  





سوال مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین