اماله یا تنقیه، به معنای داخل کردن داروی مایع از طریق مخرج به بدن است که برای معالجه صورت می‌گیرد. این عمل فی نفسه اشکالی ندارد، اما اگر چه از روی ناچاری و برای معالجه باشد، روزه -چه روزه واجب و چه مستحبی- را باطل می‌کند.[1]
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
اماله کردن فی نفسه مانعی ندارد ولی توجه داشته باشید اماله کردن با چیز روان، اگر چه از روی ناچاری و برای معالجه باشد، روزه چه روزه واجب و چه مستحبی را باطل می‌کند.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
اماله کردن با مایع روزه را باطل می‌کند ولی با جامد روزه باطل نمی‌شود.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
اماله کردن که به معنای استعمال داروهای مایع از طرف پشت است اشکالی ندارد ولی باعث بطلان روزه می‌شود.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
چنانچه روزه نباشد مانعی ندارد ولی اماله به مایع به احتیاط واجب موجب بطلان همه اقسام روزه می‌شود. ولی کفاره ندارد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
اماله کردن با شیء روان و مایع هر چند برای معالجه باشد روزه را باطل می‌کند، ولی استعمال شیاف‌هایی که برای معالجه است اشکال ندارد. [1] . خمینی، سید روح اللّٰه، توضیح المسائل (محشّٰی) ج1، ص 921، م 1645، دفتر انتشارات اسلامی، قم، هشتم، 1424 ه ق. [2] . استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.
