نظر به اینکه هدف قرآن از بیان سرگذشت اقوام پیشین، بیان نکتههای تربیتی و عبرت آموزی است؛ از این‌رو در بسیاری از موارد به بحث‌های جانبی نپرداخته است؛ مثلاً در بیان ماجرای اصحاب کهف ضمن بیان اختلاف در شمار آنان، به تعداد آن تصریح نکرده است، و در بحث طوفان نوح نیز به جهانی بودن و یا نبودن آن تصریح ننموده است؛ لذا پیرامون این موضوع دو دیدگاه وجود دارد که بنابر یک دیدگاه، این طوفان منطقه‌ای بوده، نه جهانی؛[1] از این‌رو برخی از مفسران گفتهاند: احتمال منطقه‌ای بودن آن نیز به کلی منتفی نیست؛ زیرا اطلاق کلمه «ارض» بر یک منطقه وسیع جهان، در قرآن مکرّر آمده است، چنان‌که در سرگذشت بنی اسرائیل میخوانیم: «وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِینَ کانُوا یُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا»؛[2] مشرق‌‌ها و مغرب‌‌های زمین را در اختیار گروه مستضعفان (بنی اسرائیل) قرار دادیم.
حمل حیوانات در کشتی نیز ممکن است به خاطر این باشد که در آن قسمت از زمین، نسل حیوانات قطع نگردد، بویژه اینکه در آن روز نقل و انتقال حیوانات از نقطههای دوردست کار آسانی نبود.
این نکته نیز قابل توجه است که طوفان نوح به عنوان مجازات آن قوم سرکش بود، و ما هیچ دلیلی در دست نداریم که دعوت نوح به سراسر زمین رسیده باشد، اصولاً با وسائل آن زمان رسیدن دعوت یک پیامبر(در عصر خودش) به همه نقاط، بسیار بعید به نظر میرسد.[3]
بنابر این، جایی برای پرسش مطرح شده باقی نمی‌ماند.
امّا اگر جهانی بودن طوفان را بپذیریم، همان‌طور که این حیوانات از آن مناطق جمع آوری شدند، پس از آرام شدن طوفان، دوباره به همان مناطق برگردانده شدند. [1] . و این منافات ندارد که بپذیریم که رسالت حضرت نوح (ع) جهانی بوده است. [2] . اعراف، 137. [3] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 9، ص 103، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش.
