با توانایی‌ها و صفات و قدرتی که برای خدای تعالی قائل هستیم، چه الزامی برای پاسخ‌گویی به بندگان وجود دارد؟ و اگر از سر مالکیت، و توانایی، ذات اقدسش تمایل به انجام وعده‌ها نداشته باشد و همه بهشت و دوزخ و این وعده‌ها را منسوخ بداند، آن‌وقت بندگان معتقدش ضرر نکرده‌اند؟

ما به خدایی اعتقاد داریم که هرچند الزامی به پاسخ‌گویی ندارد، اما حکیمی است که وعده‌های او راست و حقّ است.
در قرآن کریم می‌خوانیم:
1. «او(خدا) از آنچه می‌کند [در برابر هیچ‌کس] مورد سؤال و مؤاخذه قرار نمی‌گیرد و همه آنها(همه آفریده‌های او در مقابل او) مورد سؤال و مؤاخذه قرار می‌گیرند».[1]
2. «و کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته انجام داده‌اند، به زودی آنان را در بهشت‌هایی که از زیرِ [درختانِ‏] آن نهرها جاری است، درآوریم، در آن جاودانه‌اند. وعده خدا حق است، و راستگوتر از خدا در وعده کیست؟».[2]   [1] . «لا یُسْئَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَ هُمْ یُسْئَلُون»؛ انبیاء، 23.‏ [2] . «وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قیلا»؛ نساء، 122.
و نیز نساء، 87؛ احقاف، 16؛ زمر، 74؛ ذاریات، 5 و ...